เอฟ

ภาษาไทย

ยืมมาจากภาษาอังกฤษ ef (เอฟ/แอฟ, “ชื่อเรียกอักษร F”)

การแบ่งพยางค์ {ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น}		เอ๊ฟ	เอ็๊ฟ	เอ๊บ	เอ็๊บ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	éef	éf	éep	ép
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ราชบัณฑิตยสภา	ef	ef	ep	ep
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/ʔeːf˦˥/^{(สัมผัส)}	/ʔef˦˥/^{(สัมผัส)}	/ʔeːp̚˦˥/^{(สัมผัส)}	/ʔep̚˦˥/^{(สัมผัส)}

เอฟ

เอฟ (คำอาการนาม การเอฟ)