ยู
ภาษาไทย
แก้ไขการออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ | ยู | |
|---|---|---|
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | yuu |
| ราชบัณฑิตยสภา | yu | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /juː˧/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1
แก้ไขสืบทอดจากไทดั้งเดิม *ɲuːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨿᩪ (ยู), อีสาน ญู, ลาว ຍູ (ยู), ไทขาว ꪑꪴ, ไทใหญ่ ယူး (ยู๊)
คำนาม
แก้ไขยู
- (สุโขทัย) ไม้กวาด
รากศัพท์ 2
แก้ไขยืมมาจากอังกฤษ u (ยู, “ชื่อเรียกอักษร U”)
คำนาม
แก้ไขยู
- ชื่อตัวอักษรในอักษรละติน U/u
ดูเพิ่ม
แก้ไขภาษาคำเมือง
แก้ไขคำนาม
แก้ไขยู
- อีกรูปหนึ่งของ ᨿᩪ (ยู)
ภาษามลายูแบบปัตตานี
แก้ไขการออกเสียง
แก้ไข- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /ju/
คำนาม
แก้ไขยู
- อีกรูปหนึ่งของ يو
ภาษาแสก
แก้ไขรากศัพท์
แก้ไขสืบทอดจากไทดั้งเดิม *ˀjuːᴮ; ร่วมเชื้อสายกับไทย อยู่, คำเมือง ᩀᩪ᩵ (ยู่̱), ลาว ຢູ່ (อยู่), ไทลื้อ ᦊᦴᧈ (หฺยู่), ไทดำ ꪤꪴ꪿ (หฺยุ่), ไทใหญ่ ယူႇ (ยู่), อาหม 𑜊𑜥 (ยู), ไทใต้คง ᥕᥧᥱ (ยู่), ปู้อี qyus, จ้วง youq
คำกริยา
แก้ไขยู