ยู
ภาษาไทย
แก้ไขการออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ | ยู | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | yuu |
| ราชบัณฑิตยสภา | yu | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /juː˧/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1
แก้ไขสืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ɲuːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨿᩪ (ยู), ภาษาอีสาน ญู, ภาษาลาว ຍູ (ยู), ภาษาไทขาว ꪑꪴ, ภาษาไทใหญ่ ယူး (ยู๊)
คำนาม
แก้ไขยู
- (สุโขทัย) ไม้กวาด
รากศัพท์ 2
แก้ไขยืมมาจากภาษาอังกฤษ u (ยู, “ชื่อเรียกอักษร U”)
คำนาม
แก้ไขยู
- ชื่อตัวอักษรในอักษรละติน U/u
ดูเพิ่ม
แก้ไขภาษาคำเมือง
แก้ไขคำนาม
แก้ไขยู
- อีกรูปหนึ่งของ ᨿᩪ (ยู)
ภาษามลายูแบบปัตตานี
แก้ไขการออกเสียง
แก้ไข- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /ju/
คำนาม
แก้ไขยู
- อีกรูปหนึ่งของ يو
ภาษาแสก
แก้ไขรากศัพท์
แก้ไขสืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ˀjuːᴮ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย อยู่, ภาษาคำเมือง ᩀᩪ᩵ (ยู่̱), ภาษาลาว ຢູ່ (อยู่), ภาษาไทลื้อ ᦊᦴᧈ (หฺยู่), ภาษาไทดำ ꪤꪴ꪿ (หฺยุ่), ภาษาไทใหญ่ ယူႇ (ยู่), ภาษาอาหม 𑜊𑜥 (ยู), ภาษาไทใต้คง ᥕᥧᥱ (ยู่), ภาษาปู้อี qyus, ภาษาจ้วง youq
คำกริยา
แก้ไขยู