ᦉᦲᧈ

ภาษาไทลื้อ

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /ɕiː˧˥/

รากศัพท์ 1

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *siːᴮ, จากภาษาจีนยุคกลาง 四 (MC sijH), จากภาษาซีโน-ทิเบตันดั้งเดิม *b-ləj; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย สี่, ภาษาคำเมือง ᩈᩦ᩵ (สี่), ภาษาลาว ສີ່ (สี่), ภาษาไทดำ ꪎꪲ꪿ (สิ่), ภาษาไทใหญ่ သီႇ (สี่), ภาษาไทใต้คง ᥔᥤᥱ (สี่), ภาษาอาหม 𑜏𑜣 (สี), ภาษาปู้อี sis, ภาษาจ้วง seiq

เลข

ᦉᦲᧈ (สี่)

1. สี่

รากศัพท์ 2

ยืมมาจากภาษาจีนกลาง 戲／戏 (xì)

คำนาม

ᦉᦲᧈ (สี่) (คำลักษณนาม ᦵᦟᦲᧂᧈ)

1. (จีน) ละคร, การแสดง