เปล่า

ภาษาไทย

รากศัพท์

จากภาษาไทดั้งเดิม *plɤwᴮ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ເປົ່າ (เป็่า), ภาษาคำเมือง ᨸᩖᩮᩢ᩵ᩣ (เปฺลั่า), ภาษาไทลื้อ ᦔᧁᧈ (เป่า), ภาษาไทใหญ่ ပဝ်ႇ (ป่ว), ภาษาอาหม 𑜆𑜧 (ปว์) หรือ 𑜆𑜨𑜧 (ปอ̂ว์), ภาษาไทดำ ꪹꪜ꪿ꪱ (เป่า), ภาษาไทขาว ꪹꪜꪱꫀ (เปา¹), ภาษาปักษ์ใต้ เปล๋า, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง byaeuq, jaeuq, ภาษาจ้วง byaeuq

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ปฺล่าว
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	bplàao
	ราชบัณฑิตยสภา	plao
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/plaːw˨˩/(สัมผัส)

คำคุณศัพท์

เปล่า (คำอาการนาม ความเปล่า)

1. ไม่มีอะไรนอกจากตัวของมันเองที่อ้างถึง

   ขวดเปล่า

   มือเปล่า

2. ว่าง ๆ
3. ไม่มีข้อผูกพัน

   ให้เปล่า

   ได้เปล่า

4. อ้างว้าง, ว้าเหว่

   เปล่าอก

   เปล่าใจ

   เปล่าเปลี่ยว

5. (ภาษาปาก) ไม่มีความผิด, ไม่มีส่วนร่วม (ในสิ่งที่ผิด)

คำกริยาวิเศษณ์

เปล่า (คำอาการนาม ความเปล่า)

1. เป็นคำปฏิเสธ แปลว่า ไม่มี ไม่เป็นอย่างนั้น