ดูเพิ่ม: , ม., มี, มี้, มุ, มู่, และ มู๋

ภาษาไทย

แก้ไข

รากศัพท์

แก้ไข

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *miːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับจ้วง miz/meij=mboh=mboux (มิ, ไม่, บ่)

การออกเสียง

แก้ไข

คำกริยาวิเศษณ์

แก้ไข

มิ

  1. (ทางการ) ไม่
    มิทราบ
    มิควร
    มิบังอาจ

คำกริยา

แก้ไข

มิ

  1. (ร้อยกรอง) เฉย, ไม่ค่อยพูดจา
    รามสูรได้ยินสิ้นสติลงนั่งมิจะทำกระไรได้
    (บทระบำตลก พระราชนิพนธ์ ร.5)