ยาง
ภาษาไทยแก้ไข
การออกเสียงแก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | ยาง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | yaang |
| ราชบัณฑิตยสภา | yang | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /jaːŋ˧/(ส) | |
รากศัพท์ 1แก้ไข
จากภาษาไทดั้งเดิม *ˀjaːŋᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຢາງ (ยาง) หรือ ຍາງ (ย̃าง), ภาษาไทใหญ่ ယၢင် (ยาง)，ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง yang， ภาษาจ้วง yang
คำนามแก้ไข
ยาง
- ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่หลายชนิดในสกุล Dipterocarpus วงศ์ Dipterocarpaceae เช่น ยางนา (D. alatus Roxb. et G. Don) ยางแดง (D. turbinatus C. F. Gaertn.), ยางที่เจาะเผาจากลำต้นใช้ประสมชันยาเรือ เรียกว่า น้ำมันยาง
- ของเหลวและเหนียวไหลออกจากแผลต้นไม้หรือผลไม้บางอย่าง
- ยางสน
- ยางกล้วย
- ยางมะละกอ
- เรียกสิ่งบางอย่างที่ทำจากยางพาราเป็นต้น
- ยางรถ
- ยางลบ
- โดยปริยายเรียกของเหลวที่มีลักษณะเช่นนั้น
- แกงบูดเป็นยาง
รากศัพท์ 2แก้ไข
เทียบภาษาพม่า ဗျိုင်း (พฺไยง์:)
คำนามแก้ไข
ยาง (คำลักษณนาม ตัว)
- ชื่อนกขนาดกลางหลายชนิด ในวงศ์ Ardeidae ปากยาวแหลมตรง ส่วนใหญ่ตัวสีขาว บางชนิดสีดำ น้ำตาล หรือเขียว ขายาว นิ้วกลางที่หันไปทางด้านหน้ามีเล็บหยักคล้ายซี่หวี ทำรังแบบง่าย ๆ ด้วยกิ่งไม้บนต้นไม้ พุ่มไม้ หรือตามซอกหิน หากินตามชายน้ำ โดยส่วนใหญ่เป็นแหล่งน้ำจืด บางชนิดหากินตามชายทะเล กินปลา แมลง และสัตว์น้ำขนาดเล็ก เช่น ยางควาย [Bubulcus ibis (Linn.)] ยางเขียว [Butorides striatus (Linn.)] ยางไฟหัวดำ [Ixobrychus sinensis (Gmelin)] ยางเปีย [Egretta garzetta (Linn.)]
คำพ้องความแก้ไข
รากศัพท์ 3แก้ไข
คำนามแก้ไข
ยาง
ภาษาชองแก้ไข
การออกเสียงแก้ไข
- (จันทบุรี, กาญจนบุรี) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /jaːŋ/
คำนามแก้ไข
ยาง