เล็บ

ภาษาไทย

รากศัพท์

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *C̬.lepᴰ; ร่วมเชื้อสายกับลาว ເລັບ (เลับ), ไทใหญ่ ၼဵပ်ႉ (เน๎ป), อาหม 𑜎𑜢𑜆𑜫 (ลิป์), แสก หลี้บ ， ，จ้วงแบบจั่วเจียง lep， จ้วง rip/gyaep

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		เล็บ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	lép
	ราชบัณฑิตยสภา	lep
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/lep̚˦˥/(สัมผัส)

คำนาม

เล็บ

1. สิ่งซึ่งมีลักษณะแข็งอย่างเขาสัตว์อยู่ปลายนิ้ว สำหรับป้องกันส่วนของปลายนิ้วหรือหยิบจับเป็นต้น