พริก

ดูเพิ่ม: พ.ร.ก., พรก, พรั๊ก, พริ่ก, และ พรุก

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		พฺริก
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	prík
	ราชบัณฑิตยสภา	phrik
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/pʰrik̚˦˥/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

เป็นไปได้ว่าอาจมาจากคำภาษาเขมร ម្រេច (มฺเรจ) หรือ paprika (หรือที่คล้ายกัน) ในภาษาใดภาษาหนึ่งของยุโรป หรือจากโปรตุเกส piri-piri ซึ่งยืมจากภาษาในแอฟริกาอีกทอดหนึ่ง

รูปแบบอื่น

• (เลิกใช้) พริ่ก,

คำนาม

พริก

1. ชื่อไม้ล้มลุกในสกุล Capsicum วงศ์ Solanaceae ผลมีรสเผ็ด มีหลายชนิด เช่น พริกขี้หนู (C. frutescens L.), พริกหยวก พริกชี้ฟ้า (C. annuum L.)

คำสืบทอด

• → คำเมือง: ᨻᩕᩥ᩠ᨠ (พริก), ᨽᩥ᩠ᨠ (ภิก)
• → ลาว: ພິກ (พิก)
• → ไทลื้อ: ᦘᦲᧅ (ภีก)

รากศัพท์ 2

คำนาม

พริก

1. ชื่อนกขนาดเล็กชนิด Metopidius indicus (Latham) ในวงศ์ Jacanidae ปากสีเหลือง หางตาสีขาว ตัวสีน้ำตาลเป็นมันวาว นิ้วตีนยาวมากสำหรับพาดเดินบนพืชน้ำ บินไม่ค่อยเก่ง ทำรังบนพืชน้ำ กินพืชน้ำ แมลง และสัตว์น้ำขนาดเล็ก

รากศัพท์ 3

คำนาม

พริก

1. ชื่องูพิษขนาดเล็กถึงขนาดกลาง ในสกุล Maticora วงศ์ Elapidae ลำตัวเรียวยาว ตากลมเล็กสีดำ มีเส้นสีขาวพาดตามความยาวลำตัว มักพบซ่อนตัวอยู่ใต้ก้อนหินหรือขอนไม้ กินงู กิ้งก่า กบ เขียด ในประเทศไทยพบ 2 ชนิด คือ พริกท้องแดง [M. bivirgata (Boie)] ตัวสีน้ำเงินเข้ม หัว ท้อง และหางสีแดงสด ยาวประมาณ 1.4 เมตร และพริกสีน้ำตาล [M. intestinalis (Laurenti)] ตัวสีน้ำตาล หัวสีน้ำตาลส้ม ท้องมีลายเป็นปล้องสีดำสลับขาว ใต้หางมีสีแดงเรื่อ ๆ ยาวประมาณ 50 เซนติเมตร ทั้ง 2 ชนิดพบทางภาคใต้ของประเทศไทย