บ่าง
ภาษาไทย
แก้ไขรากศัพท์
แก้ไขสืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ˀbaːŋᴮ¹, จากไทดั้งเดิม *baːŋᴮ; ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨷ᩵ᩤ᩠ᨦ (บ่าง), เขิน ᨷ᩵ᩤ᩠ᨦ (บ่าง), ลาว ບ່າງ (บ่าง), ไทลื้อ ᦢᦱᧂᧈ (บ่าง), ไทใหญ่ ဝၢင်ႇ (ว่าง), ไทใต้คง ᥛᥣᥒᥱ (ม่าง), ไทดำ ꪚ꪿ꪱꪉ (บ่าง), จ้วง mbangq (บ่าง-ลิงบิน)
การออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ | บ่าง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bàang |
| ราชบัณฑิตยสภา | bang | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /baːŋ˨˩/(สัมผัส) | |
คำนาม
แก้ไขบ่าง (คำลักษณนาม ตัว)
- ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชนิด Cynocephalus variegatus (Audebert) ในวงศ์ Cynocephalidae รูปร่างคล้ายกระรอก แต่มีหนังเป็นพังผืด 2 ข้างของลำตัวตั้งแต่คอไปถึงปลายนิ้วตีนและปลายหางสำหรับใช้กางออกคล้ายปีก ถลาร่อนจากที่สูงมายังที่ต่ำได้ค่อนข้างไกล ขนนุ่มสีน้ำตาลคล้ำหรือน้ำตาลจางเป็นหย่อม ๆ ทั่วไป เล็บโค้งแหลมใช้ปีนป่ายต้นไม้ หากินในเวลากลางคืน กลางวันมักหลบอยู่ตามโพรงไม้หรือเกาะห้อยอยู่ตามพุ่มทึบ