ภาษาไทย

แก้ไข

รูปแบบอื่น

แก้ไข

รากศัพท์

แก้ไข

ยืมมาจากภาษาเขมร ក្រជីង (กฺรชีง)

การออกเสียง

แก้ไข
การแบ่งพยางค์กัน-เชียง
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงgan-chiiang
ราชบัณฑิตยสภาkan-chiang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/kan˧.t͡ɕʰia̯ŋ˧/(สัมผัส)

คำนาม

แก้ไข

กรรเชียง

  1. เครื่องพุ้ยน้ำให้เรือเคลื่อนไป รูปคล้ายแจวแต่ไม่มีหมวกแจว พาดกับหูกรรเชียงบนหลักที่อยู่ข้างแคมเรือข้างละอันคู่กัน ใช้เหนี่ยวด้ามให้พุ้ยน้ำ
  2. ท่าว่ายน้ำโดยนอนหงายแล้วใช้แขนทั้ง 2 พุ้ยน้ำให้ตัวเลื่อนไป
  3. เรียกขาคู่สุดท้ายของปูในวงศ์ Portunidae เช่น ปูม้า ปูทะเล ซึ่งปล้องปลายมีลักษณะแบนคล้ายใบพาย

คำกริยา

แก้ไข

กรรเชียง

  1. กิริยาที่นั่งหันหน้าไปทางท้ายเรือแล้วใช้มือเหนี่ยวกรรเชียงพุ้ยน้ำให้เรือเคลื่อนไป, ตีกรรเชียง ก็ว่า