กรรเชียง

ภาษาไทย

ยืมมาจากเขมร ក្រជីង (กฺรชีง)

การแบ่งพยางค์		กัน-เชียง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	gan-chiiang
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ราชบัณฑิตยสภา	kan-chiang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/kan˧.t͡ɕʰia̯ŋ˧/^{(สัมผัส)}

กรรเชียง

กรรเชียง

กิริยาที่นั่ง หัน หน้าไปทางท้ายเรือแล้วใช้มือเหนี่ยวกรรเชียงพุ้ยน้ำให้เรือเคลื่อนไป, ตีกรรเชียง ก็ว่า