หงาย

ดูเพิ่ม: หง้าย

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		หฺงาย
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	ngǎai
	ราชบัณฑิตยสภา	ngai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/ŋaːj˩˩˦/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ʰŋaːjᴬ (“เอาหน้าขึ้น”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຫງາຍ (หงาย), ภาษาไทใหญ่ ငၢႆ (งาย)， ภาษาจ้วง mai, ngai

คำกริยา

หงาย (คำอาการนาม การหงาย)

1. พลิกเอาด้านหน้าขึ้น, ตรงข้ามกับ คว่ำ

   หงายหน้า

   หงายมือ

   หงายไพ่

คำคุณศัพท์

หงาย

1. อาการที่พลิกเอาด้านหน้าขึ้น

   หน้าหงาย

รากศัพท์ 2

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ʰŋaːjᴬ (“แสงจันทร์”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຫງາຍ (หงาย), ภาษาอาหม 𑜑𑜩 (หย์), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง hai (“ดวงจันทร์”)

คำคุณศัพท์

หงาย

1. เรียกคืนที่มีดวงจันทร์ส่องแสงสว่าง ว่า คืนเดือนหงาย