อัน
ภาษาไทย แก้ไข
รูปแบบอื่น แก้ไข
- (เลิกใช้) อนน
รากศัพท์ แก้ไข
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ʔalᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ອັນ (อัน), ภาษาคำเมือง ᩋᩢ᩠ᨶ (อัน), ภาษาไทลื้อ ᦀᧃ (อัน), ภาษาไทดำ ꪮꪽ (อัน), ภาษาไทใหญ่ ဢၼ် (อัน), ภาษาอาหม 𑜒𑜃𑜫 (อน์), ภาษาจ้วง aen
การออกเสียง แก้ไข
การแบ่งพยางค์ | อัน | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | an |
ราชบัณฑิตยสภา | an | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ʔan˧/(สัมผัส) | |
คำพ้องเสียง | อันต์ |
คำนาม แก้ไข
อัน
- สิ่ง, ชิ้น
- ทะลาย
- อันหมาก
- อันมะพร้าว
- คำบอกลักษณะสิ่งของซึ่งโดยปรกติมีลักษณะแบนยาวหรือเป็นชิ้นเป็นแผ่นเป็นต้น
คำลักษณนาม แก้ไข
อัน
คำสรรพนาม แก้ไข
อัน
คำกริยาวิเศษณ์ แก้ไข
อัน
- อย่าง
- เป็นอันมาก
- เป็นอันดี
คำอนุภาค แก้ไข
อัน