ท่า

ดูเพิ่ม: ทา, ทำ, และ ท้า

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ท่า
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	tâa
	ราชบัณฑิตยสภา	tha
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/tʰaː˥˩/(สัมผัส)
คำพ้องเสียง แก้ไข		ถ้า
ไฟล์เสียง

รากศัพท์ 1

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *daːᴮ; ร่วมเชื้อสายกับอีสาน ท่า, ลาว ທ່າ (ท่า), คำเมือง ᨴ᩵ᩤ (ท่า), เขิน ᨴ᩵ᩤ (ท่า), ไทลื้อ ᦑᦱᧈ (ท่า), ไทใหญ่ တႃႈ (ต้า, “ท่า; ที่น้ำตื้น”), จ้วง dah (“แม่น้ำ”)

คำนาม

ท่า

1. ฝั่งน้ำสำหรับขึ้นลงหรือจอดเรือ, ท่าน้ำ ก็เรียก
2. ที่สำหรับขึ้นลงริมน้ำ

   ท่าข้าม

3. (ในเชิงเปรียบเทียบ) ที่จอดยานพาหนะบางชนิด

   ท่าเกวียน

   ท่าอากาศยาน

4. เรียกน้ำในแม่น้ำลำคลองว่า น้ำท่า, คู่กับ น้ำฝน

รากศัพท์ 2

คำนาม

ท่า

1. ลักษณะท่วงทีของร่างกายที่อยู่นิ่ง ๆ ในบางอิริยาบถ

   ท่ายืน

   ท่านั่ง

   ท่านอน

2. การแสดงกิริยายกมือยกเท้าเป็นต้นตามกำหนดเป็นวิธีไว้

   ท่ามวย

   ท่ารำ

3. ชั้นเชิง, ท่วงที, วิธี

   พลาดท่า

   ได้ท่า

   เสียท่า

รากศัพท์ 3

สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *tʰaːꟲ¹; ร่วมเชื้อสายกับอีสาน ถ้า หรือ ถ่า, ลาว ຖ້າ (ถ้า), คำเมือง ᨳ᩶ᩣ (ถ้า), เขิน ᨳ᩶ᩣ (ถ้า), ไทลื้อ ᦏᦱᧉ (ถ้า), ไทดำ ꪖ꫁ꪱ (ถ้า), ไทใหญ่ ထႃႈ (ถ้า), พ่าเก ထႃ (ถา), อาหม 𑜌𑜠 (ถะ), 𑜌𑜡 (ถา), หรือ 𑜌𑜡𑜠 (ถาะ)

รูปแบบอื่น

• *ถ้า (เลิกใช้)

คำกริยา

ท่า

1. (สกรรม) รอคอย, มักใช้เข้าคู่กับ คอย หรือ รอ เป็น คอยท่า รอท่า

   เหตุไฉนรีบมาไม่ท่ากัน

   (อิเหนา)