ᨳ᩶ᩣ

ภาษาเขิน

รากศัพท์

สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *tʰaːꟲ¹; ร่วมเชื้อสายกับไทย ท่า, คำเมือง ᨳ᩶ᩣ (ถ้า), อีสาน ถ้า หรือ ถ่า, ลาว ຖ້າ (ถ้า), ไทลื้อ ᦏᦱᧉ (ถ้า), ไทใหญ่ ထႃႈ (ถ้า), พ่าเก ထႃ (ถา), อาหม 𑜌𑜠 (ถะ), 𑜌𑜡 (ถา), หรือ 𑜌𑜡𑜠 (ถาะ)

การออกเสียง

• (เชียงตุง) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /tʰaː˧˧ʔ/

คำกริยา

ᨳ᩶ᩣ (ถ้า) (คำอาการนาม ᨠᩣ᩠ᩁᨳ᩶ᩣ)

1. (อกรรม, สกรรม) รอ

คำพ้องความ

:

• ᨣᩬᨦ (คอง)
• ᨤᩭ (ฅอย)
• ᨻᩱ᩶ (ไพ้)

คำสันธาน

ᨳ᩶ᩣ (ถ้า)

1. ถ้า

ภาษาคำเมือง

รูปแบบอื่น

• (ถอดอักษรและถอดเสียง) ถ้า

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /tʰaː˦˦ʔ/

รากศัพท์ 1

สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *tʰaːꟲ¹; ร่วมเชื้อสายกับไทย ท่า, เขิน ᨳ᩶ᩣ (ถ้า), อีสาน ถ้า หรือ ถ่า, ลาว ຖ້າ (ถ้า), ไทลื้อ ᦏᦱᧉ (ถ้า), ไทใหญ่ ထႃႈ (ถ้า), พ่าเก ထႃ (ถา), อาหม 𑜌𑜠 (ถะ), 𑜌𑜡 (ถา), หรือ 𑜌𑜡𑜠 (ถาะ)

คำกริยา

ᨳ᩶ᩣ (ถ้า) (คำอาการนาม ᨠᩣ᩠ᩁᨳ᩶ᩣ)

1. (อกรรม, สกรรม) รอ, คอย

คำพ้องความ

:

• ᨣᩬᨦ (คอง)
• ᨻᩱ᩶ (ไพ้)
• ᨽᩬᨦᩉᩣ (ภองหา)

รากศัพท์ 2

คำสันธาน

ᨳ᩶ᩣ (ถ้า)

1. ถ้า

อ้างอิง

• พจนานุกรมภาษาล้านนา = The Lanna dictionary (พิมพ์ครั้งที่ 2). (พ.ศ. 2550). เชียงใหม่: สถาบันภาษา ศิลปะและวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.