กระเดื่อง

ภาษาไทย

การแบ่งพยางค์		กฺระ-เดื่อง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	grà-dʉ̀ʉang
	ราชบัณฑิตยสภา	kra-dueang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/kra˨˩.dɯa̯ŋ˨˩/^{(สัมผัส)}

กระเดื่อง

กระเดื่อง (คำอาการนาม ความกระเดื่อง)

สูงขึ้น, โด่งดัง, ใช้ประกอบลักษณะของ คุณงามความดี
ชื่อเสียงกระเดื่อง
แข็ง, กระด้าง, นิยมใช้เข้า คู่กับคำ กระด้าง เป็น กระด้างกระเดื่อง
ยามเมื่อเจ้าเยื้องยุรยาตร ก็มิได้ย่างลงเหยียบดินกระเดื่องใด
(ม. ร่ายยาว กุมาร)

กระเดื่อง (คำอาการนาม การกระเดื่อง)

(ร้อยกรอง) แหนง, หมาง
จะกระเดื่องใจเมื่อไปถึง
(ขุนช้างขุนแผน)
(ร้อยกรอง) กระดาก, นิยมใช้เข้าคู่กันเป็น กระดากกระเดื่อง
ไป่กระเดื่องสะดุ้ง ฟูมฟาย
(นิทราชาคริต)