จิก

ดูเพิ่ม: จก, จัก, จั๊ก, จั๋ก, จิ๊ก, และ จีก

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		จิก
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	jìk
	ราชบัณฑิตยสภา	chik
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/t͡ɕik̚˨˩/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

คำกริยา

จิก (คำอาการนาม การจิก)

1. กิริยาที่เอาจะงอยปากสับอย่างอาการของนกเป็นต้น
2. กิริยาที่เอาสิ่งมีปลายคมหรือแหลมกดลงพอให้ติดอยู่

   เอาเล็บจิกให้เป็นรอย

   เอาปลายเท้าจิกดินให้อยู่

3. (ภาษาปาก, สแลง) โขกสับเมื่อเป็นต่อ

   เมื่อได้ท่าก็จิกเสียใหญ่

4. (ภาษาปาก, สแลง) ทำร้ายด้วยคำพูดหรือสายตา

   เธอก็ดีแต่จิกคนอื่น ไม่รู้จักดูตัวเองบ้าง

   เธอพูดหวานแต่ใช้สายตาจิกลูกน้องตลอด

5. (ภาษาปาก, สแลง) คว้าหรือแย่งชิงผู้ชายมาเป็นแฟน

   ไปผับคืนนี้จะต้องจิกผู้ชายให้ได้สักคน

รากศัพท์ 2

คำนาม

จิก

1. ชื่อไม้ต้นขนาดกลางหลายชนิดในสกุล Barringtonia วงศ์ Lecythidaceae ขึ้นในที่ชุ่มชื้นและที่น้ำท่วมถึง ดอกสีขาว เกสรเพศผู้สีแดงมักออกเป็นช่อยาวห้อยเป็นระย้า เช่น จิกนา [B. acutangula (L.) Gaertn.] จิกบ้าน หรือ จิกสวน [B. racemosa (L.) Roxb.] จิกเล [B. asiatica (L.) Kurz]
2. กระโดน, ชื่อไม้ต้นชนิด Careya sphaerica Roxb.
3. ตีนตุ๊กแก, ชื่อเห็ดชนิด Lopharia papyracea (Jungh.) Reid

อ้างอิง

• ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม 1 ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : ธนาเพรส, 2553. หน้า 42.