ดูเพิ่ม: จก, จัก, จั๊ก, จั๋ก, จิ๊ก, และ จีก

ภาษาไทย

แก้ไข

การออกเสียง

แก้ไข
การแบ่งพยางค์จิก
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงjìk
ราชบัณฑิตยสภาchik
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/t͡ɕik̚˨˩/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

แก้ไข

คำกริยา

แก้ไข

จิก (คำอาการนาม การจิก)

  1. กิริยาที่เอาจะงอยปากสับอย่างอาการของนกเป็นต้น
  2. กิริยาที่เอาสิ่งมีปลายคมหรือแหลมกดลงพอให้ติดอยู่
    เอาเล็บจิกให้เป็นรอย
    เอาปลายเท้าจิกดินให้อยู่
  3. (ภาษาปาก, สแลง) โขกสับเมื่อเป็นต่อ
    เมื่อได้ท่าก็จิกเสียใหญ่
  4. (ภาษาปาก, สแลง) ทำร้ายด้วยคำพูดหรือสายตา
    เธอก็ดีแต่จิกคนอื่น ไม่รู้จักดูตัวเองบ้าง
    เธอพูดหวานแต่ใช้สายตาจิกลูกน้องตลอด
  5. (ภาษาปาก, สแลง) คว้าหรือแย่งชิงผู้ชายมาเป็นแฟน
    ไปผับคืนนี้จะต้องจิกผู้ชายให้ได้สักคน

รากศัพท์ 2

แก้ไข

คำนาม

แก้ไข

จิก

  1. ชื่อไม้ต้นขนาดกลางหลายชนิดในสกุล Barringtonia วงศ์ Lecythidaceae ขึ้นในที่ชุ่มชื้นและที่น้ำท่วมถึง ดอกสีขาว เกสรเพศผู้สีแดงมักออกเป็นช่อยาวห้อยเป็นระย้า เช่น จิกนา [B. acutangula (L.) Gaertn.] จิกบ้าน หรือ จิกสวน [B. racemosa (L.) Roxb.] จิกเล [B. asiatica (L.) Kurz]
  2. กระโดน, ชื่อไม้ต้นชนิด Careya sphaerica Roxb.
  3. ตีนตุ๊กแก, ชื่อเห็ดชนิด Lopharia papyracea (Jungh.) Reid

อ้างอิง

แก้ไข