หมี
ภาษาไทย
แก้ไข
การออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ | หฺมี | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | mǐi |
| ราชบัณฑิตยสภา | mi | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /miː˩˩˦/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1
แก้ไขสืบทอดจากไทดั้งเดิม *ʰmwɯjᴬ; ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᩉ᩠ᨾᩦ (หมี), ลาว ໝີ (หมี), ไทลื้อ ᦖᦲ (หฺมี), ไทดำ ꪢꪲ (หฺมิ), ไทใหญ่ မီ (มี), ไทใต้คง ᥛᥤᥴ (มี๋), อาหม 𑜉𑜣 (มี), จ้วง mui, จ้วงแบบหนง mue, ปู้อี moil; เทียบออสโตรนีเซียนดั้งเดิม *Cumay, จีนเก่า 羋 (OC *meʔ)
คำนาม
แก้ไขหมี (คำลักษณนาม ตัว)
- ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมในวงศ์ Ursidae ตาและใบหูกลมเล็ก ริมฝีปากยื่นแยกห่างออกจากเหงือก สามารถยืนและเดินด้วยขาหลังได้ ประสาทการดมกลิ่นดีกว่าประสาทตาและหู กินพืชและสัตว์ ในประเทศไทยมี 2 ชนิด คือ หมีควาย [Selenarctos thibetanus (G. Cuvier)] ตัวใหญ่ ขนยาวดำ ที่อกมีขนสีขาวรูปง่าม และ หมีหมาหรือหมีคน [Helarctos malayanus (Raffles)] ซึ่งตัวเล็กกว่าหมีควาย ขนสั้นดำ ที่อกมีขนสีขาวรูปคล้ายเกือกม้า
คำพ้องความ
แก้ไขคำแปลภาษาอื่น
แก้ไขสัตว์เลี้ยงลูกด้วยน้ำนมในวงศ์ Ursidae
|
รากศัพท์ 2
แก้ไขแผลงมาจาก หี
คำนาม
แก้ไขหมี