หมี
ภาษาไทย
แก้ไขการออกเสียง
แก้ไขการแบ่งพยางค์ | หฺมี | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | mǐi |
ราชบัณฑิตยสภา | mi | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /miː˩˩˦/(สัมผัส) |
รากศัพท์ 1
แก้ไขสืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ʰmwɯjᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩉ᩠ᨾᩦ (หมี), ภาษาลาว ໝີ (หมี), ภาษาไทลื้อ ᦖᦲ (หฺมี), ภาษาไทดำ ꪢꪲ (หฺมิ), ภาษาไทใหญ่ မီ (มี), ภาษาไทใต้คง ᥛᥤᥴ (มี๋), ภาษาอาหม 𑜉𑜣 (มี), ภาษาจ้วง mui, ภาษาจ้วงแบบหนง mue, ภาษาปู้อี moil; เทียบภาษาออสโตรนีเซียนดั้งเดิม *Cumay, ภาษาจีนเก่า 羋 (OC *meʔ)
คำนาม
แก้ไขหมี (คำลักษณนาม ตัว)
- ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมในวงศ์ Ursidae ตาและใบหูกลมเล็ก ริมฝีปากยื่นแยกห่างออกจากเหงือก สามารถยืนและเดินด้วยขาหลังได้ ประสาทการดมกลิ่นดีกว่าประสาทตาและหู กินพืชและสัตว์ ในประเทศไทยมี 2 ชนิด คือ หมีควาย [Selenarctos thibetanus (G. Cuvier)] ตัวใหญ่ ขนยาวดำ ที่อกมีขนสีขาวรูปง่าม และ หมีหมาหรือหมีคน [Helarctos malayanus (Raffles)] ซึ่งตัวเล็กกว่าหมีควาย ขนสั้นดำ ที่อกมีขนสีขาวรูปคล้ายเกือกม้า
คำพ้องความ
แก้ไขคำแปลภาษาอื่น
แก้ไขสัตว์เลี้ยงลูกด้วยน้ำนมในวงศ์ Ursidae
|
รากศัพท์ 2
แก้ไขแผลงมาจาก หี
คำนาม
แก้ไขหมี