ยืน

ภาษาไทย

รูปแบบอื่น

• (เลิกใช้) อยืน

รากศัพท์

จากภาษาไทดั้งเดิม *C̥.ɟɯːnᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຢືນ (ยืน, “ตั้งอยู่”) และ ຍືນ (ย̰ืน, “ยาวนาน”), ภาษาไทใหญ่ ယိုၼ်း (ยึ๊น, “ยาวนาน”), ภาษาไทใต้คง ᥕᥪᥢᥰ (ยื๊น, “ยาวนาน”), ภาษาอาหม 𑜊𑜢𑜃𑜫 (ยิน์, “ยาวนาน”),

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ยืน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	yʉʉn
	ราชบัณฑิตยสภา	yuen
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/jɯːn˧/(สัมผัส)

คำกริยา

ยืน (คำอาการนาม การยืน)

1. ตั้งอยู่

   เสายืนเรียงเป็นแถว

2. เอาเท้าเหยียบพื้นแล้วตั้งตัวให้ตรงขึ้นไป

คำแปลภาษาอื่น

เอาเท้าเหยียบพื้นแล้วตั้งตัวให้ตรงขึ้นไป

• จีน:

  จีนกลาง: 站立 (zh) (zhànlì)

• ไทลื้อ: ᦈᦳᧅ (จุก), ᦶᦈᧃᧈ (แจ่น)

• ไทใหญ่: ၸုၵ်း (shn) (จุ๊ก)
• ลาว: ຢືນ (lo) (ยืน)
• อังกฤษ: stand (en) (สแตนด์)

คำคุณศัพท์

ยืน

1. นาน, ยาว

   อายุยืน

คำกริยาวิเศษณ์

ยืน

1. ยืด

   คบกันยืนนาน

2. คงอยู่, อยู่กับที่ ไม่เปลี่ยนแปลง

   ยืนคำ

3. คงเดิม

   พิพากษายืน

4. ยาวเป็นแนวตรงเข้าไป

   ที่ดินยืนเข้าไป 3 เส้น

ภาษาญัฮกุร

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /jɯːn/

คำกริยา

ยืน

1. ยืน