ภาษาไทย

แก้ไข

การออกเสียง

แก้ไข
การแบ่งพยางค์รั่ว
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงrûua
ราชบัณฑิตยสภาrua
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/rua̯˥˩/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

แก้ไข

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *rwoːᴮ; เทียบจีนเก่า ข้อผิดพลาด Lua ใน มอดูล:och-pron บรรทัดที่ 56: attempt to call upvalue 'safe_require' (a nil value); ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᩁ᩠ᩅᩫ᩵ (รว็่), ลาว ຮົ່ວ (ฮ็่ว), ไทขาว ꪭꪺꫀ, ไทใหญ่ ႁူဝ်ႈ (หู้ว), อาหม 𑜍𑜢𑜤𑜈𑜫 (รึว์), จ้วง roh, จ้วงแบบหนง roh, จ้วงแบบจั่วเจียง rueh (รั่ว)

คำกริยา

แก้ไข

รั่ว (คำอาการนาม การรั่ว)

  1. อาการที่อากาศหรือของเหลวเป็นต้นไหลเข้าหรือออกทางรอยแตกหรือรูที่เกิดจากความชำรุด
    น้ำรั่ว
    ฝนรั่ว

คำคุณศัพท์

แก้ไข

รั่ว

  1. มีรอยแตกหรือมีรูซึ่งเกิดจากความชำรุดที่อากาศหรือของเหลวเป็นต้นเข้าออกได้
    เรือรั่ว
    ท่อประปารั่ว
    หลังคารั่ว
  2. โดยปริยายหมายถึงลักษณะที่คล้ายคลึงเช่นนั้น
    ข่าวรั่ว
    ข้อสอบรั่ว

รากศัพท์ 2

แก้ไข

คำกริยาวิเศษณ์

แก้ไข

รั่ว

  1. อาการที่ไล่ไม้ตีระไปบนลูกระนาดโดยไม่ลงคู่ ทำให้เสียงเพี้ยนหรือไม่ชัดเจน
    เขาตีระนาดรั่ว ฟังไม่เป็นเพลง

คำกริยา

แก้ไข

รั่ว

  1. เหมือนมีสติไม่สมประกอบ มักทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งผิดแปลกไปจากบุคคลทั่วไป
    หมอนั่นดูรั่ว ๆ ยังไงพิกล มีอย่างที่ไหนชวนผู้หญิงไปเดตแถว ๆ ฮวงซุ้ย
  2. ทำตัวกล้าเกินเหตุ, บ้าบิ่น
    ผู้หญิงคนนั้นรั่วจริง ๆ กระโดดขึ้นไปเต้นกลางเวทีคอนเสิร์ตได้หน้าตาเฉย