ไล่
ดูเพิ่ม: ไล้
ภาษาไทย
แก้ไขการออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ | ไล่ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | lâi |
| ราชบัณฑิตยสภา | lai | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /laj˥˩/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1
แก้ไขสืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *lajᴮ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ໄລ່ (ไล่), ภาษาคำเมือง ᩃᩱ᩵ (ไล่), ภาษาเขิน ᩃᩱ᩵ (ไล่), ภาษาไทลื้อ ᦺᦟᧈ (ไล่), ภาษาไทขาว ꪼꪩꫀ, ภาษาอาหม 𑜎𑜩 (ลย์), ภาษาจ้วง laeh
คำกริยา
แก้ไขไล่ (คำอาการนาม การไล่)
- ตามไปติด ๆ เพื่อให้ทันหรือเพื่อกระทำอย่างใดอย่างหนึ่ง
- ไล่ยิง
- ไล่กัด
- ไล่ขวิด
- ไล่จิก
- ขับ, มักใช้เข้าคู่กันเป็น ไล่ขับ หมายความว่า บังคับให้ออกไปให้พ้น, บังคับให้ไปหรือให้ออกจากที่เดิม
- ไล่ควายเข้าคอก
- ไล่คนออกจากบ้าน
- ต้อนให้จนมุม
- เอาม้าและเรือไล่ขุน
- สอบดูลำดับก่อนหลังเพื่อทบทวนความรู้ความจำเป็นต้น
- เรียกนักเรียนมาไล่แบบ
รากศัพท์ 2
แก้ไขคำนาม
แก้ไขไล่
ภาษาคำเมือง
แก้ไขการออกเสียง
แก้ไข- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /laj˦˨/