ดูเพิ่ม: สนิม

ภาษาไทย แก้ไข

 
วิกิพีเดียมีบทความเกี่ยวกับ:
Wikipedia

การออกเสียง แก้ไข

การแบ่งพยางค์สะ-หฺนม
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงsà-nǒm
ราชบัณฑิตยสภาsa-nom
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/sa˨˩.nom˩˩˦/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1 แก้ไข

ยืมมาจากภาษาเขมรเก่า ស្នំ (สฺนํ); ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร ស្នំ (สฺนํ) หรือ ស្នម (สฺนม)

คำนาม แก้ไข

สนม

  1. เจ้าจอมมารดาหรือเจ้าจอมอยู่งาน ซึ่งทรงพระเมตตายกย่องขึ้นเป็นชั้นสูง โดยได้รับพระราชทานหีบหมากทองคำลงยา ราชาวดี เรียกว่า พระสนม

รากศัพท์ 2 แก้ไข

ยืมมาจากภาษาเขมรเก่า ស្នុំ (สฺนุํ); ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร ស្នុំ (สฺนุํ)

คำนาม แก้ไข

สนม

  1. (โบราณ) ข้าราชการในพระราชสำนัก ทำหน้าที่เกี่ยวกับพิธีศพ จัดดอกไม้ ดูแล รักษาเครื่องนมัสการ โกศ หีบ เป็นต้น เรียกว่า เจ้าพนักงานสนมพลเรือน
  2. (โบราณ) เขตพระราชฐาน เป็นที่กักบริเวณผู้มีฐานันดรศักดิ์แห่งราชวงศ์ หรือข้าทูลละอองธุลีพระบาทชั้นผู้ใหญ่ อยู่ใน ความควบคุมดูแลของพวกสนม, เรียกลักษณะที่ ถูกกักบริเวณเช่นนั้นว่า ติดสนม

รากศัพท์ 3 แก้ไข

ยืมมาจากภาษาอีสาน สนม (ชื่อพืชหญ้าชนิดหนึ่งเกิดในน้ำ)

คำวิสามานยนาม แก้ไข

สนม

  1. ชื่ออำเภอหนึ่งในจังหวัดสุรินทร์

ภาษาอีสาน แก้ไข

คำนาม แก้ไข

สนม

  1. ชื่อพืชหญ้าชนิดหนึ่งเกิดในน้ำ เกาะกันเป็นกลุ่ม ลอยเป็นแพอยู่เหนือน้ำ เรียก หญ้าสนม