ดูเพิ่ม: ขา, ขำ, และ ข่า

ภาษาไทย

แก้ไข

รูปแบบอื่น

แก้ไข

รากศัพท์

แก้ไข

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *kraːꟲ; ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨢ᩶ᩣ (ฃ้า) หรือ คำเมือง ᨡ᩶ᩣ (ข้า), ลาว ຂ້າ (ข้า), ไทลื้อ ᦃᦱᧉ (ฃ้า), ไทใหญ่ ၶႃႈ (ข้า), ไทใต้คง ᥑᥣᥲ (ฃ้า), ภาษาจ้วงใต้ ra("กู")

การออกเสียง

แก้ไข

คำสรรพนาม

แก้ไข

ข้า

  1. เป็นสรรพนามบุรุษที่ 1 ใช้แทนตัวผู้พูด พูดกับผู้ที่เสมอกันอย่างเป็นกันเองหรือผู้ใหญ่พูดกับผู้น้อย

คำนาม

แก้ไข

คำกริยา

แก้ไข

ข้า

  1. (เลิกใช้) ฆ่า

คำพ้องความ

แก้ไข