ᦃᦱᧉ

ภาษาไทลื้อ

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /xaː˩˧/

รากศัพท์ 1

จากภาษาไทดั้งเดิม *kraːᶜ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ข้า, ภาษาลาว ຂ້າ (ข้า), ภาษาไทใหญ่ ၶႃႈ (ข้า), ภาษาไทใต้คง ᥑᥣᥲ (ฃ้า)

คำนาม

ᦃᦱᧉ (ฃ้า)

1. ข้า, บ่าวไพร่

   ᦑᧂ ᦷᦋᧈ ᦺᦡᧉ ᦔᦲᧃ ᦃᦱᧉ ᦎᧅ ᦓᧄᧉ ᦎᧄ ᦃᧁᧉ

   ทัง โช่ ได้ ปีน ฃ้า ตัก นั้ม ตัม เฃ้า

   ทั้งชั่วชีวิต ได้เป็นคนรับใช้ตักน้ำตำข้าว

คำสรรพนาม

ᦃᦱᧉ (ฃ้า)

1. ข้า

   ᦃᦱᧉ ᦺᦋᧉ ᦷᦟᧆ ᦀᦸᧅᧈ ᦺᦔ ᦶᦀᧁᧈᦟᦸᧈᦕᦸᧈᦑᦸᧂᦰ

   ฃ้า ไช้ โลด อ่อ̂ก ไป แอ่วล่อ̂ผ่อ̂ทอ̂งะ

   ข้าใช้รถออกไปท่องเที่ยว

รากศัพท์ 2

จากภาษาไทดั้งเดิม *qaːᶜ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ฆ่า, ภาษาลาว ຂ້າ (ข้า), ภาษาไทดำ ꪄ꫁ꪱ (ฃ้า), ภาษาไทใหญ่ ၶႃႈ (ข้า), ภาษาไทใต้คง ᥑᥣᥲ (ฃ้า), ภาษาอาหม 𑜁𑜠 (ขะ, “ตัด; ฆ่า”), ภาษาจ้วง gaj, ภาษาจ้วงแบบหนง kaj

คำกริยา

ᦃᦱᧉ (ฃ้า) (คำอาการนาม ᦂᦱᧃᦃᦱᧉ)

1. ฆ่า

   ᦊᦱᧈ ᦺᦔ ᦃᦱᧉ ᦅᦳᧃ ᧞ ᦟᦴᦍᦱᧆ ᦀᧁ ᦃᦸᧂ

   หฺย่า ไป ฃ้า คุน แหฺล ลูยาด เอา ฃอ̂ง

   อย่าไปฆ่าคน และ แย่งชิงเอาของ