ฆ่า
ภาษาไทยแก้ไข
รูปแบบอื่นแก้ไข
- (เลิกใช้) ข้า
รากศัพท์แก้ไข
จากภาษาไทดั้งเดิม *qaːꟲ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຂ້າ (ข้า), ภาษาไทลื้อ ᦃᦱᧉ (ฃ้า), ภาษาไทดำ ꪄ꫁ꪱ (ฃ้า), ภาษาไทขาว ꪄꪱꫂ (ฃา2), ภาษาไทใหญ่ ၶႃႈ (ข้า), ภาษาไทใต้คง ᥑᥣᥲ (ฃ้า), ภาษาอาหม 𑜁𑜠 (ขะ, “ตัด; ฆ่า”), ภาษาจ้วง gaj, ภาษาจ้วงแบบหนง kaj; การสะกดคำถูกปนเปื้อนมาจาก ฆาต ซึ่งเป็นคำยืมจากภาษาบาลี
การออกเสียงแก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | ค่า | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kâa |
| ราชบัณฑิตยสภา | kha | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰaː˥˩/(สัมผัส) | |
| คำพ้องเสียง | ข้า ค่า | |
คำกริยาแก้ไข
ฆ่า (คำอาการนาม การฆ่า)
- ทำให้ตาย
- ฆ่าคน
- ฆ่าสัตว์
- ทำให้หมดไป, ทำให้สิ้นไป
- ฆ่าเวลา
- ฆ่ากลิ่น
- ฆ่าข้อความ
- (ภาษาปาก) ทำให้อับอาย, ทำให้เสียหน้า
- เอากูมาฆ่าชัด ๆ
คำพ้องความแก้ไข
- ดูที่ อรรถาภิธาน:ฆ่า