ฆ่า

ภาษาไทย

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *qaːꟲ; ร่วมเชื้อสายกับลาว ຂ້າ (ข้า), ไทลื้อ ᦃᦱᧉ (ฃ้า), ไทดำ ꪄ꫁ꪱ (ฃ้า), ไทขาว ꪄꪱꫂ, ไทใหญ่ ၶႃႈ (ข้า), ไทใต้คง ᥑᥣᥲ (ฃ้า), อาหม 𑜁𑜠 (ขะ, “ตัด; ฆ่า”), จ้วง gaj, จ้วงแบบหนง kaj; การสะกดคำถูกปนเปื้อนมาจาก ฆาต ซึ่งเป็นคำยืมจากภาษาบาลี

การแบ่งพยางค์		ค่า
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	kâa
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ราชบัณฑิตยสภา	kha
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/kʰaː˥˩/^{(สัมผัส)}
คำพ้องเสียง แก้ไข		ข้า ค่า

ฆ่า (คำอาการนาม การฆ่า)

ทำให้ตาย