ดูเพิ่ม: คา, คำ, ค่ำ, ค้า, ค้ำ, และ ค๊า

ภาษาไทย

แก้ไข

รูปแบบอื่น

แก้ไข

รากศัพท์

แก้ไข

ยืมมาจากจีนยุคกลาง (MC kaeH); ร่วมเชื้อสายกับลาว ຄ່າ (ค่า), อีสาน ค่า, คำเมือง ᨣ᩵ᩤ (ค่า), เขิน ᨣ᩵ᩤ (ค่า), ไทลื้อ ᦅᦱᧈ (ค่า), ไทใหญ่ ၵႃႈ (ก้า), ไทดำ ꪁ꪿ꪱ (ก่̱า), ไทใต้คง ᥐᥣ (กา), อาหม 𑜀𑜠 (กะ)

การออกเสียง

แก้ไข
การแบ่งพยางค์ค่า
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงkâa
ราชบัณฑิตยสภาkha
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/kʰaː˥˩/(สัมผัส)
คำพ้องเสียงข้า
ฆ่า

คำนาม

แก้ไข

ค่า

  1. มูลค่าหรือราคาของสิ่งใด ๆ ทั้งที่เป็นรูปธรรมและนามธรรม ที่มีประโยชน์ในทางใช้สอย แลกเปลี่ยน หรือทางจิตใจเป็นต้น บางอย่างก็ประเมินเป็นเงินได้ บางอย่างก็ประเมินเป็นเงินไม่ได้
    ทองคำเป็นของมีค่า
    เวลามีค่ามาก
  2. จำนวนเงินที่เป็นราคาสิ่งของหรือบริการเป็นต้น
    ค่าจ้าง
    ค่าเช่า
    ค่าโดยสาร
    ค่าอาหาร
  3. (คณิตศาสตร์) จำนวนหรือตัวเลขที่ระบุปริมาณหรือขนาดของตัวแปร
  4. เรียกสิ่งใดสิ่งหนึ่งที่มีคุณค่ามากจนไม่อาจประเมินเป็นเงินได้ว่า เป็นสิ่งที่หาค่ามิได้

คำแปลภาษาอื่น

แก้ไข