ค่ำ

ดูเพิ่ม: คา, คำ, ค่า, ค้า, ค้ำ, และ ค๊า

ภาษาไทย

รูปแบบอื่น

• (เลิกใช้) ฅ่ำ

รากศัพท์

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *ɣamᴮ; ร่วมเชื้อสายกับปักษ์ใต้ ขำ, อีสาน ค่ำ, ลาว ຄ່ຳ (ค่ำ), คำเมือง ᨤᩴ᩵ᩣ (ฅํ่า), ไทลื้อ ᦆᧄᧈ (ฅั่ม), ไทดำ ꪁꪾ꪿ (ก่̱ำ), ไทขาว ꪅꪝꪾꫀ, ไทใหญ่ ၶမ်ႈ (ขั้ม), อาหม 𑜁𑜪 (ขํ), จ้วง haemh, จ้วงแบบจั่วเจียง kaemh ,แสก กฺั้ม

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ค่ำ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	kâm
	ราชบัณฑิตยสภา	kham
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kʰam˥˩/(สัมผัส)

คำนาม

ค่ำ

1. เรียกวันตามจันทรคติ

   ขึ้นค่ำหนึ่ง

   ขึ้น 2 ค่ำ

2. เวลามืดตอนต้นของกลางคืน

คำคุณศัพท์

ค่ำ

1. ที่อยู่ในช่วงเวลาตั้งแต่เย็นจนถึงเวลามืดตอนต้นของกลางคืน

   รอบค่ำ

คำกริยา

ค่ำ

1. สิ้นแสงเมื่อดวงอาทิตย์ตกดินแล้ว

   จวนจะค่ำแล้ว

ลูกคำ

• กลางค่ำ
• ค่ำคืน
• จับลิงหัวค่ำ
• ทำวัตรค่ำ
• พลบค่ำ
• มืดค่ำ
• ย่ำค่ำ
• วันยังค่ำ
• หัวค่ำ
• หาเช้ากินค่ำ
• หามรุ่งหามค่ำ
• อาหารค่ำ

 

ภาษาคำเมือง

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /xam˦˨/

รากศัพท์ 1

คำคุณศัพท์

ค่ำ (คำอาการนาม กำค่ำ หรือ ความค่ำ)

1. อีกรูปหนึ่งของ ᨣᩕ᩵ᩣᩴ (คร่าํ)
2. อีกรูปหนึ่งของ ᨤ᩵ᩣᩴ (ฅ่าํ)

รากศัพท์ 2

คำกริยา

ค่ำ (คำอาการนาม ก๋ารค่ำ หรือ ก๋านค่ำ)

1. (สกรรม) อีกรูปหนึ่งของ ᨣᩕ᩵ᩣᩴ (คร่าํ)
2. (สกรรม) อีกรูปหนึ่งของ ᨤ᩵ᩣᩴ (ฅ่าํ)