ภาษาไทย

แก้ไข

รากศัพท์

แก้ไข

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *ɓaːwᴮ; ร่วมเชื้อสายกับลาว ບ່າວ (บ่าว), อีสาน บ่าว, คำเมือง ᨷ᩵ᩤ᩠ᩅ (บ่าว), เขิน ᨷ᩵ᩤ᩠ᩅ (บ่าว), ไทลื้อ ᦢᦱᧁᧈ (บ่าว), ไทดำ ꪚ꪿ꪱꪫ (บ่าว), ไทใหญ่ မၢဝ်ႇ (ม่าว) หรือ ဝၢဝ်ႇ (ว่าว), อาหม 𑜉𑜨𑜧 (มอ̂ว์) หรือ 𑜉𑜨𑜧𑜈𑜫 (มอ̂ว์ว์), จ้วง mbauq

การออกเสียง

แก้ไข

คำนาม

แก้ไข

บ่าว

  1. (ล้าสมัย) คนใช้
  2. ชายหนุ่ม

คำเกี่ยวข้อง

แก้ไข

คำแปลภาษาอื่น

แก้ไข

ภาษาคำเมือง

แก้ไข

การออกเสียง

แก้ไข

คำนาม

แก้ไข

บ่าว (คำลักษณนาม คน)

  1. อีกรูปหนึ่งของ ᨷ᩵ᩤ᩠ᩅ (บ่าว)