ภาษาไทย แก้ไข

รากศัพท์ แก้ไข

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ɓaːwᴮ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ບ່າວ (บ่าว), ภาษาคำเมือง ᨷ᩵ᩤ᩠ᩅ (บ่าว), ภาษาไทลื้อ ᦢᦱᧁᧈ (บ่าว), ภาษาไทใหญ่ မၢဝ်ႇ (ม่าว) หรือ ဝၢဝ်ႇ (ว่าว), ภาษาไทดำ ꪚ꪿ꪱꪫ (บ่าว), ภาษาอาหม 𑜉𑜨𑜧 (มอ̂ว์) หรือ 𑜉𑜨𑜧𑜈𑜫 (มอ̂ว์ว์), ภาษาจ้วง mbauq

การออกเสียง แก้ไข

การแบ่งพยางค์บ่าว
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงbàao
ราชบัณฑิตยสภาbao
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/baːw˨˩/(สัมผัส)

คำนาม แก้ไข

บ่าว

  1. (ล้าสมัย) คนใช้
  2. ชายหนุ่ม

คำเกี่ยวข้อง แก้ไข

คำแปลภาษาอื่น แก้ไข

ภาษาคำเมือง แก้ไข

การออกเสียง แก้ไข

คำนาม แก้ไข

บ่าว (คำลักษณนาม คน)

  1. อีกรูปหนึ่งของ ᨷ᩵ᩤ᩠ᩅ (บ่าว)