ᨷ᩵ᩤ᩠ᩅ

ภาษาเขิน

รากศัพท์

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *ɓaːwᴮ; ร่วมเชื้อสายกับไทย บ่าว, อีสาน บ่าว, ลาว ບ່າວ (บ่าว), คำเมือง ᨷ᩵ᩤ᩠ᩅ (บ่าว), ไทลื้อ ᦢᦱᧁᧈ (บ่าว), ไทดำ ꪚ꪿ꪱꪫ (บ่าว), ไทใหญ่ မၢဝ်ႇ (ม่าว) หรือ ဝၢဝ်ႇ (ว่าว), อาหม 𑜉𑜨𑜧 (มอ̂ว์) หรือ 𑜉𑜨𑜧𑜈𑜫 (มอ̂ว์ว์), จ้วง mbauq

การออกเสียง

• (เชียงตุง) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /baːw˨˨/

คำนาม

ᨷ᩵ᩤ᩠ᩅ (บ่าว) (คำลักษณนาม ᨤᩫ᩠ᨶ)

1. ชายหนุ่ม, หนุ่ม

   ᨾ᩵ᩣ᩠ᨿᩉᩣᨷ᩵ᩤ᩠ᩅ

   ม่ายหาบ่าว

   (กรุณาเพิ่มคำแปลของวลีหรือประโยคตัวอย่างนี้)

   ᨷ᩵ᩤ᩠ᩅᨾᩮᩢᩣᩈᩣ᩠ᩅ

   บ่าวเมัาสาว

   (กรุณาเพิ่มคำแปลของวลีหรือประโยคตัวอย่างนี้)

2. ผู้ชายที่ไม่เคยได้แต่งงานเลย

ลูกคำ

• ᨷ᩵ᩤ᩠ᩅᨩᩮᩬᩨ᩶ (บ่าวเชอื้)
• ᨷ᩵ᩤ᩠ᩅᨳᩮᩢ᩶ᩣ (บ่าวเถั้า)

อ้างอิง

• ᨩᩣ᩠ᨿᨪᩮᨩᩮ᩠ᨾ. (n.d.). ᩋᨽᩥᨵᩤᨶᩈᩢ᩠ᨷᩅᩰᩉᩣ᩠ᩁᨸᩖᩯᨽᩣᩈᩣᨡᩨ᩠ᨶ.

ภาษาคำเมือง

รูปแบบอื่น

• (ถอดอักษรและถอดเสียง) บ่าว

รากศัพท์

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *ɓaːwᴮ; ร่วมเชื้อสายกับไทย บ่าว, อีสาน บ่าว, ลาว ບ່າວ (บ่าว), เขิน ᨷ᩵ᩤ᩠ᩅ (บ่าว), ไทลื้อ ᦢᦱᧁᧈ (บ่าว), ไทดำ ꪚ꪿ꪱꪫ (บ่าว), ไทใหญ่ မၢဝ်ႇ (ม่าว) หรือ ဝၢဝ်ႇ (ว่าว), อาหม 𑜉𑜨𑜧 (มอ̂ว์) หรือ 𑜉𑜨𑜧𑜈𑜫 (มอ̂ว์ว์), จ้วง mbauq

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /baːw˨˩/

คำนาม

ᨷ᩵ᩤ᩠ᩅ (บ่าว) (คำลักษณนาม ᨤᩫ᩠ᨶ)

1. ชายโสด
2. ชายพ้นวัยเด็ก นิยมนับตั้งแต่ 15 ปีขึ้นไป
3. ผู้ชาย, ชาย

   ᩃᩪᨠᨷ᩵ᩤ᩠ᩅ

   ลูกบ่าว

   ลูกชาย

อ้างอิง

• พจนานุกรมภาษาล้านนา = The Lanna dictionary (พิมพ์ครั้งที่ 2). (พ.ศ. 2550). เชียงใหม่: สถาบันภาษา ศิลปะและวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.