แพ
ดูเพิ่ม: แพ้
ภาษาไทย แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *beːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨻᩯ (แพ), ภาษาเขิน ᨻᩯ (แพ), ภาษาลาว ແພ (แพ), ภาษาไทลื้อ ᦶᦗ (แพ), ภาษาไทใหญ่ ပႄး (แป๊), ภาษาไทใต้คง ᥙᥥᥰ (เป๊), ภาษาพ่าเก ပေ (เป), ภาษาอาหม 𑜆𑜦𑜧 (เป); เทียบภาษาจีนยุคกลาง 排 (MC beaj), ภาษาไหลดั้งเดิม *ɓəj
การออกเสียง แก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | แพ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | pɛɛ |
| ราชบัณฑิตยสภา | phae | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pʰɛː˧/(สัมผัส) | |
คำนาม แก้ไข
แพ
- ไม้ไผ่หรือซุงเป็นต้นที่ผูกมัดเรียงติดกันมาก ๆ สำหรับใช้เป็นพาหนะทางน้ำ หรือล่องมาขาย
- แพไม้ไผ่
- แพซุง
- แพหยวกกล้วย
- โดยปริยายหมายถึงสิ่งที่ติดเนื่องกันเป็นตับอย่างแพ
- ธูปแพเทียนแพ
- สวะลอยเป็นแพ
- เรือนที่ตั้งอยู่บนแพในน้ำหรือเรือนเช่นนั้นที่ยกเอามาปลูกบนบกว่า เรือนแพ
คำลักษณนาม แก้ไข
แพ