ถั่ว

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ถั่ว
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	tùua
	ราชบัณฑิตยสภา	thua
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/tʰua̯˨˩/(ส)

รากศัพท์ 1

จากภาษาจีนยุคกลาง 豆 (MC dəu^H); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨳ᩠ᩅᩫ᩵ (ถว็่), ภาษาเขิน ᨳ᩠ᩅᩫ᩵ (ถว็่), ภาษาลาว ຖົ່ວ (ถ็่ว), ภาษาไทลื้อ ᦷᦏᧈ (โถ่), ภาษาไทดำ ꪖ꪿ꪺ (ถั่ว), ภาษาไทใหญ่ ထူဝ်ႇ (ถู่ว)

คำนาม

ถั่ว

1. ชื่อไม้เถาหลายชนิดหลายสกุลในวงศ์ Leguminosae ใช้ฝักหรือเมล็ดเป็นอาหาร เช่น ถั่วเขียว [Vigna radiata (L.) R. Wilezek] ถั่วเหลืองหรือถั่วแระ [Glycine max (L.) Merr.]

คำแปลภาษาอื่น

ชื่อไม้เถา

รากศัพท์ 2

จากภาษาหมิ่นใต้ 攤 (tuan1, “กระจายออก, เปิดออก”)

คำนาม

ถั่ว

1. ชื่อการพนันอย่างหนึ่ง ใช้ถ้วยครอบเบี้ย โดยมากใช้เบี้ยจั่น เมล็ดมะขาม หรือ เมล็ดละหุ่งเป็นต้น แล้วแจงออกเป็นคะแนนทีละ 4 ครั้งสุดท้ายถ้าเหลือ 1 เรียกว่า ออกหน่วย ถ้าเหลือเศษ 2, 3 เรียกว่า ออก 2 ออก 3 ถ้าเหลือ 4 เรียกว่า ออกครบ มีประตูแทง 4 ประตู คือ หน่วย สอง สาม และครบ ส่วนวิธีแทงได้นำวิธีแทงโปมาใช้ มี เหม็ง กั๊ก เลี่ยม อ๋อ ชั้ว ถ่อ และ อา, โปกำ ก็เรียก