ภาษาไทใหญ่

แก้ไข

รากศัพท์

แก้ไข

สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *tʰuəᴮ¹, จากจีนยุคกลาง (MC duwH); ร่วมเชื้อสายกับไทย ถั่ว, คำเมือง ᨳ᩠ᩅᩫ᩵ (ถ‍ว็่), เขิน ᨳ᩠ᩅᩫ᩵ (ถ‍ว็่), ลาว ຖົ່ວ (ถ็่ว), ไทลื้อ ᦷᦏᧈ (โถ่), ไทดำ ꪖ꪿ꪺ (ถั่ว), ไทขาว ꪖꪺꫀ, ไทใต้คง ᥗᥨᥝᥱ (โถ่ว), พ่าเก ထုဝ် (ถุว์), อาหม 𑜌𑜥 (ถู) (ในคำว่า 𑜉𑜀𑜫𑜌𑜥 (มก์ถู))

การออกเสียง

แก้ไข

คำนาม

แก้ไข

ထူဝ်ႇ (ถู่ว)

  1. ถั่ว