นม
ภาษาไทยแก้ไข
รากศัพท์ 1แก้ไข
ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨶᩫ᩠ᨾ (น็ม), ภาษาลาว ນົມ (น็ม), ภาษาไทลื้อ ᦓᦳᧄ (นุม), ภาษาไทใหญ่ ၼူမ်း (นู๊ม), ภาษาไทดำ ꪶꪙꪣ (โนม), ภาษาอาหม 𑜃𑜤𑜪 (นุํ), ภาษาจ้วง noemz
การออกเสียงแก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | นม | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | nom |
| ราชบัณฑิตยสภา | nom | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /nom˧/(ส) | |
คำนามแก้ไข
นม
- ส่วนของร่างกาย อยู่บริเวณหน้าอก มี 2 เต้า, ของผู้หญิงมีต่อมสำหรับผลิตน้ำนมเป็นอาหารสำหรับลูกอ่อน ส่วนของผู้ชายมีขนาดเล็กและไม่มีน้ำนม, นมของสัตว์บางชนิด เช่น ลิง ค่าง ก็มี 2 เต้า เช่นเดียวกับคน ส่วนของสัตว์บางชนิด เช่น สุนัข วัว ควาย มีหลายเต้าเรียงอยู่ที่ท้องเป็น 2 แถว
- แม่นม, ราชาศัพท์ว่า พระนม
- น้ำนม
- เลี้ยงลูกด้วยนม
- ชื่อสิ่งที่เป็นเต้าเป็นปุ่มคล้ายนม
- นมทองหลาง
- นมจะเข้
- เรียกสิ่งที่มีลักษณะเป็นปุยขาวห่อหุ้มต้นผักกระเฉดว่า นมผักกระเฉด
- เรียกสิ่งที่มีลักษณะเป็นปุยขาวห้อยติดอยู่ตามข้อพังพวยว่า นมพังพวย
คำพ้องความแก้ไข
ลูกคำแก้ไข
ลูกคำ
รากศัพท์ 2แก้ไข
การออกเสียงแก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | [เสียงสมาส] นะ-มะ- | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | ná-má- |
| ราชบัณฑิตยสภา | na-ma- | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /na˦˥.ma˦˥./ | |
คำนามแก้ไข
นม
รากศัพท์ 3แก้ไข
การออกเสียงแก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | นอ-มอ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | nɔɔ-mɔɔ |
| ราชบัณฑิตยสภา | no-mo | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /nɔː˧.mɔː˧/(ส) | |
คำวิสามานยนามแก้ไข
นม
- อักษรย่อของ นครราชสีมา