ลิง
ภาษาไทย
แก้ไข
การออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ | ลิง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | ling |
| ราชบัณฑิตยสภา | ling | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /liŋ˧/(สัมผัส) | |
| คำพ้องเสียง | ลิงค์ | |
รากศัพท์ 1
แก้ไขสืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *liːŋᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩃᩥ᩠ᨦ (ลิง), ภาษาเขิน ᩃᩥ᩠ᨦ (ลิง), ภาษาลาว ລີງ (ลีง), ภาษาไทลื้อ ᦟᦲᧂ (ลีง), ภาษาไทดำ ꪩꪲꪉ (ลิง), ภาษาไทขาว ꪩꪲꪉ, ภาษาไทใหญ่ လိင်း (ลิ๊ง), ภาษาไทใต้คง ᥘᥤᥒᥰ (ลี๊ง), ภาษาคำตี้ လိင်း, ภาษาพ่าเก လိင် (ลิง์), ภาษาอาหม 𑜎𑜢𑜂𑜫 (ลิง์), ภาษาปู้อี lingz, ภาษาจ้วง lingz, ภาษาแสก ลิ๊ง
คำนาม
แก้ไขลิง (คำลักษณนาม ตัว)
- ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมหลายชนิดในอันดับ Primates ลักษณะคล้ายคน แขนขายาว ตีนหน้าและตีนหลังใช้จับเกาะได้ มีทั้งชนิดที่มีหางและชนิดที่ไม่มีหาง
- นางเกล็ด, ชื่อปลาน้ำจืดชนิด Thynnichthys thynnoides ในวงศ์ Cyprinidae ลำตัวเพรียวแบนข้างเล็กน้อย ปากเล็กอยู่ปลายสุดของหัว ไม่มีหนวด เกล็ดเล็ก เฉพาะบนเส้นข้างตัวมี 58-65 เกล็ด พื้นลำตัวสีเงินเป็นประกาย พบทั่วไปแต่มีชุกชุมในเขตภาคกลางของประเทศไทย ขนาดยาวได้ถึง 25 เซนติเมตร
คำพ้องความ
แก้ไข- (สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม): ดูที่ อรรถาภิธาน:ลิง
- (ปลาน้ำจืด): นางเกล็ด, เกล็ดถี่, พรม
คำแปลภาษาอื่น
แก้ไขSense 1
คำคุณศัพท์
แก้ไขลิง
รากศัพท์ 2
แก้ไขยืมมาจากภาษาอังกฤษ lingerie[1]
คำนาม
แก้ไขลิง (คำลักษณนาม ตัว)