ฟาก

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ฟาก
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	fâak
	ราชบัณฑิตยสภา	fak
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/faːk̚˥˩/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *waːkᴰ; ร่วมเชื้อสายกับลาว ຟາກ (ฟาก), ไทใหญ่ ၽၢၵ်ႈ (ผ้าก) หรือ ၾၢၵ်ႈ (ฝ้าก), จ้วงแบบจั่วเจียง fag, จ้วง fag

คำนาม

ฟาก

1. ลำไม้ไผ่เป็นต้นที่ผ่าแล้วสับให้แตกออกเป็นอันเล็ก ๆ แต่ไม่ขาดจากกัน แล้วแบคว่ำออกเป็นแผ่น โดยมากใช้ปูเป็นพื้นเรือน เรียกว่า ฟากสับ, ส่วนที่ทำเป็นซี่แล้วใช้หวายหรือเถาวัลย์ถักให้ติดกันเป็นผืนเรียกว่า ฟากซี่ หรือ ซี่ฟาก

คำเกี่ยวข้อง

• ตกฟาก

รากศัพท์ 2

ร่วมเชื้อสายกับลาว ຟາກ (ฟาก), ไทใหญ่ ၽၢၵ်ႇ (ผ่าก) หรือ ၾၢၵ်ႇ (ฝ่าก), จ้วง fag, จ้วงแบบจั่วเจียง fag

คำนาม

ฟาก

1. ฝั่ง, ข้าง

   อยู่ฟากนี้

   เรือข้ามฟาก

   ฟากฟ้า