ลื้อ
(เปลี่ยนทางจาก ไทลื้อ)
ภาษาไทย แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
การแบ่งพยางค์ | ลื้อ | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | lʉ́ʉ |
ราชบัณฑิตยสภา | lue | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /lɯː˦˥/(สัมผัส) | |
ไฟล์เสียง |
รากศัพท์ 1 แก้ไข
จากภาษาไทลื้อ ᦟᦹᧉ (ลื้); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ລື້ (ลื้), ภาษาคำเมือง ᩃᩨ᩶ (ลื้), ภาษาเขิน ᩃᩨ᩶ (ลื้), ภาษาไทใหญ่ လိုဝ်ႉ (ลึ๎ว)
คำวิสามานยนาม แก้ไข
ลื้อ
รากศัพท์ 2 แก้ไข
ยืมมาจากภาษาแต้จิ๋ว 汝 (le2)
คำสรรพนาม แก้ไข
ลื้อ
- (ภาษาปาก) คำใช้แทนผู้ที่เราพูดด้วย เพศชาย ใช้พูดกับผู้ที่เสมอกันหรือผู้น้อยในทำนองเป็นกันเอง, เป็นสรรพนามบุรุษที่ 2
รากศัพท์ 3 แก้ไข
คำกริยา แก้ไข
ลื้อ
- รูปที่สะกดผิดของ รื้อ