ล่อ

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ล่อ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	lɔ̂ɔ
	ราชบัณฑิตยสภา	lo
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/lɔː˥˩/(ส)

รากศัพท์ 1

เทียบภาษาจีนยุคกลาง 騾 (MC luɑ); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ລໍ (ลํ) หรือ ລວາ (ลวา), ภาษาไทลื้อ ᦜᦸᧉ (หฺล้อ̂), ภาษาไทใหญ่ လေႃႈ (ล้อ̂)

รูปแบบอื่น

• (เลิกใช้) ฬ่อ

คำนาม

ล่อ (คำลักษณนาม ตัว)

1. สัตว์พันทางที่เกิดจากการผสมระหว่างลากับม้า ใช้เป็นสัตว์ต่าง

รากศัพท์ 2

คำกริยา

ล่อ (คำอาการนาม การล่อ)

1. ใช้สิ่งใดสิ่งหนึ่งเป็นอุบายชักนำ

   เอาน้ำตาลล่อมด

   เอาเหยื่อล่อปลา

2. ปริ่ม, ใกล้จะไหล, ในคำว่า น้ำตาล่อหน่วย

คำกริยาวิเศษณ์

ล่อ

1. ผลุบ ๆ โผล่ ๆ, ไม่เห็นถนัด