เป่ายิ้งฉุบ

ภาษาไทย

เป็นไปได้ว่ายืมมาจากภาษาถิ่นภาษาใดภาษาหนึ่งของจีน 剪子、包袱、錘 (jiǎnzi, bāofu, chuí, “กรรไกร, ผ้าห่อ, ค้อน”) ซึ่งต่อมากลายเป็น 包、剪、錘 (bāo, jiǎn, chuí)

การแบ่งพยางค์		เป่า-ยิ้ง-ฉุบ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	bpào-yíng-chùp
	ราชบัณฑิตยสภา	pao-ying-chup
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/paw˨˩.jiŋ˦˥.t͡ɕʰup̚˨˩/^{(สัมผัส)}

เป่ายิ้งฉุบ

เป่ายิ้งฉุบ (คำอาการนาม การเป่ายิ้งฉุบ)