พร้อม
ภาษาไทย แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
ยืมมาจากภาษาจีนเก่า 凡 (OC *bom, “ทั้งหมด”)[1]; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ພ້ອມ (พ้อม), ภาษาคำเมือง ᨻᩕᩬ᩶ᨾ (พรอ้ม), ภาษาเขิน ᨽᩬ᩶ᨾ (ภอ้ม), ภาษาไทลื้อ ᦘᦸᧄᧉ (ภ้อ̂ม), ภาษาไทใหญ่ ၽွမ်ႉ (ผ๎อ̂ม), ภาษาอาหม 𑜇𑜨𑜪 (ผอ̂ํ, “ทั้งหมด”)
การออกเสียง แก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | พฺร้อม | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | prɔ́ɔm |
| ราชบัณฑิตยสภา | phrom | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pʰrɔːm˦˥/(สัมผัส) | |
คำกริยาวิเศษณ์ แก้ไข
พร้อม (คำอาการนาม ความพร้อม)
- คำแสดงกิริยาร่วมกัน
- ร้องเพลงพร้อมกัน
- ปรบมือพร้อมกัน
- คำแสดงกิริยาในเวลาเดียวกัน
- ไปพร้อมกัน
- ถึงพร้อมกัน
- โดยปริยายหมายความว่า ครบครัน
- งามพร้อม
- ดีพร้อม
- เตรียมพร้อม
- เสร็จ
- พร้อมแล้ว
คำกริยา แก้ไข
พร้อม (คำอาการนาม การพร้อม หรือ ความพร้อม)
อ้างอิง แก้ไข
- ↑ Haudricourt, A. G. (2017). How to reconstruct Old Chinese.