ค้อน
ภาษาไทย แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
การแบ่งพยางค์ | ค้อน | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kɔ́ɔn |
ราชบัณฑิตยสภา | khon | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰɔːn˦˥/(สัมผัส) |
รากศัพท์ 1 แก้ไข
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ɣoːlꟲ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຄ້ອນ (ค้อน), ภาษาไทใหญ่ ၶွၼ်ႉ (ข๎อ̂น), ภาษาไทดำ ꪁ꫁ꪮꪙ (ก้̱อน), ภาษาอาหม 𑜁𑜨𑜃𑜫 (ขอ̂น์), ภาษาแสก กฺอน
รูปแบบอื่น แก้ไข
คำนาม แก้ไข
ค้อน
- ชื่อเครื่องมือที่มีหัวและด้าม สำหรับเคาะ ตอก ตี ทุบ (คำลักษณนาม เต้า หรือ อัน)
- เครื่องมือชนิดหนึ่งใช้ในการจับปลา
คำแปลภาษาอื่น แก้ไข
เครื่องมือสำหรับตอก
|
คำกริยา แก้ไข
ค้อน
รากศัพท์ 2 แก้ไข
คำกริยา แก้ไข
ค้อน (คำอาการนาม การค้อน)
คำแปลภาษาอื่น แก้ไข
แสดงความไม่พอใจ
ภาษาชอง แก้ไข
คำนาม แก้ไข
ค้อน
- หนู (สัตว์)