ค้อน

ภาษาไทย

ค้อนตอกตะปู

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ค้อน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	kɔ́ɔn
	ราชบัณฑิตยสภา	khon
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kʰɔːn˦˥/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

จากภาษาไทดั้งเดิม *ɣoːlꟲ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຄ້ອນ (ค้อน), ภาษาไทใหญ่ ၶွၼ်ႉ (ข๎อ̂น), ภาษาไทดำ ꪁ꫁ꪮꪙ (ก้̱อน), ภาษาอาหม 𑜁𑜨𑜃𑜫 (ขอ̂น์), ภาษาแสก กฺอน

รูปแบบอื่น

• (เลิกใช้) ฅ้อน
• (สะกดผิด) ฆ้อน

คำนาม

ค้อน

1. ชื่อเครื่องมือที่มีหัวและด้าม สำหรับเคาะ ตอก ตี ทุบ (คำลักษณนาม เต้า หรือ อัน)
2. เครื่องมือชนิดหนึ่งใช้ในการจับปลา

คำแปลภาษาอื่น

เครื่องมือสำหรับตอก

• กรีก: σφυρί (el) ก. (sfyrí)
• จีน:

  จีนกลาง: 錘子 (zh), 锤子 (zh) (chuízi)

• ตุรกี: çekiç (tr)
• พม่า: တူ (my) (ตู)
• ฟินแลนด์: vasara (fi)
• ลักเซมเบิร์ก: Hummer ช.
• ลาว: ຄ້ອນ (lo) (ค้อน)
• สเปน: martillo (es) ช.
• อังกฤษ: hammer (en)
• อาร์มีเนีย: մուրճ (hy) (มูรจ)
• อาหม: 𑜁𑜨𑜃𑜫 (ขอ̂น์)

• อาหรับ: مِطْرَقَة‎ (ar) ญ. (มิฏรักะ)
• อาเซอร์ไบจาน: çəkic (az)
• อุซเบก: bolgʻa (uz)
• อุยกูร์: بولقا‎ (โบลก̤า)
• ฮังการี: kalapács (hu)
• เขมร: ញញួរ (km) (ญญัวร)
• เดนมาร์ก: hammer (da) ร.
• เยอรมัน: Hammer (de) ช.
• เวียดนาม: búa (vi)
• เอสโตเนีย: vasar (et)
• ไทใหญ่: ၶွၼ်ႉ (ข๎อ̂น)

คำกริยา

ค้อน

1. (โบราณ) ตีด้วยค้อน ，ภาษาจ้วงใต้ honj（honj gyong ค้อนกลอง---ตีกลอง）

รากศัพท์ 2

คำกริยา

ค้อน (คำอาการนาม การค้อน)

1. แสดงความไม่พอใจด้วยการตวัดสายตา

คำแปลภาษาอื่น

แสดงความไม่พอใจ

ภาษาชอง

คำนาม

ค้อน

1. หนู (สัตว์)