ดูเพิ่ม: ท.บ., ทบ, ทบ., ทับ, ทึบ, ทึบ่, และ ทูบ

ภาษาไทย

แก้ไข

รากศัพท์

แก้ไข

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *dupᴬ; ร่วมเชื้อสายกับอีสาน ทุบ, ลาว ທຸບ (ทุบ), คำเมือง ᨴᩩᨷ (ทุบ), เขิน ᨵᩩ᩠ᨷ (ธุ‍บ), ไทลื้อ ᦑᦳᧇ (ทุบ), ไทใหญ่ ထုပ်ႉ (ถุ๎ป), จ้วง dub, ภาษาจ้วงใต้ tup

การออกเสียง

แก้ไข

คำกริยา

แก้ไข

ทุบ (คำอาการนาม การทุบ)

  1. (สกรรม) ใช้ของแข็งเช่นค้อนหรือสิ่งที่มีลักษณะกลมเป็นต้นตีลงไปบนสิ่งใดสิ่งหนึ่งเพื่อให้แตก หรือเพื่อให้นุ่มให้แหลก หรือเพื่อให้ตาย
    ทุบมะพร้าว
    ทุบอิฐ
    ทุบหิน
    ทุบเนื้อวัว
    ทุบเนื้อหมู
    ทุบด้วยท่อนจันทน์
    ทุบหัวปลา
  2. (ในเชิงเปรียบเทียบ, สกรรม) อาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น
    เอากำปั้นทุบหลัง
    เอามือทุบโต๊ะ