ทุบ

ภาษาไทย แก้ไข

การแบ่งพยางค์		ทุบ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	túp
	ราชบัณฑิตยสภา	thup
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/tʰup̚˦˥/^{(สัมผัส)}

ทุบ (คำอาการนาม การทุบ)

(สกรรม) ใช้ของแข็ง เช่น ค้อน หรือ สิ่ง ที่มี ลักษณะ กลม ๆ เป็นต้น ตี ลง ไป บนสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เพื่อ ให้แตก หรือเพื่อให้นุ่มให้แหลก หรือเพื่อให้ตาย
ทุบมะพร้าว

ทุบอิฐ

ทุบหิน

ทุบเนื้อวัว

ทุบเนื้อหมู

ทุบด้วยท่อนจันทน์

ทุบหัวปลา
(ในเชิงเปรียบเทียบ, สกรรม) อาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น
เอากำปั้นทุบหลัง

เอามือทุบโต๊ะ