เปียก

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		เปียก
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	bpìiak
	ราชบัณฑิตยสภา	piak
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/pia̯k̚˨˩/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ປຽກ (ปย̂ก), ภาษาไทใหญ่ ပဵၵ်ႇ (เป่ก)

คำกริยา

เปียก (คำอาการนาม การเปียก)

1. มีน้ำชุ่มปนผสมอยู่หรือติดอยู่

   เปียกเหงื่อ

   เปียกฝน

   เปียกน้ำ

คำคุณศัพท์

เปียก (คำอาการนาม ความเปียก)

1. ที่ชุ่มน้ำ

   ผมเปียก

   ผ้าเปียก

   เหงื่อเปียก

รากศัพท์ 2

คำกริยา

เปียก (คำอาการนาม การเปียก)

1. (ล้าสมัย) กวนสิ่งเช่นข้าวหรือแป้งเป็นต้นบนไฟให้สุก

   เปียกข้าวเหนียว

   เปียกสาคู

คำนาม

เปียก

1. เรียกข้าวที่ต้มและกวนให้เละ หรือข้าวที่ต้มกับน้ำกะทิเจือเกลือเล็กน้อย กวนให้สุกจนข้นหรือเละ มีรสเค็ม ๆ มัน ๆ ว่า ข้าวเปียก
2. เรียกขนมชนิดหนึ่ง ทำจากแป้งข้าวเจ้าตั้งไฟกวนกับน้ำตาลหม้อและกะทิ หยอดให้มีขนาดพอคำแล้วโรยถั่วทองคั่ว ว่า ขนมเปียก

คำคุณศัพท์

เปียก

1. อ่อนเกือบเละอย่างข้าวเปียก
2. เรียกสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงข้าวเปียก

   แป้งเปียก

   สาคูเปียก