เค็ม
ภาษาไทย แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
จากภาษาจีนเก่า 鹹 (OC *ɡrɯːm) หรือ 鹽 (OC *ɡ·lam, *ɡ·lams); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨣᩮ᩠ᨾ (เคม), ภาษาลาว ເຄັມ (เคัม), ภาษาไทลื้อ ᦋᦲᧄ (ชีม), ภาษาไทดำ ꪹꪁꪸꪣ (เก̱ย̂ม), ภาษาไทใหญ่ ၸဵမ်း (เจ๊ม), ภาษาพ่าเก ꩡ်ံ (จ์ํ) หรือ ꩡိမ် (จิม์), ภาษาอาหม 𑜀𑜧𑜪 (กว์ํ) หรือ 𑜀𑜢𑜉𑜫 (กิม์), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง keemz (เค็ม/คีม), ภาษาแสก แค๊ม
การออกเสียง แก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | เค็ม | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kem |
| ราชบัณฑิตยสภา | khem | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰem˧/(สัมผัส) | |
คำคุณศัพท์ แก้ไข
เค็ม (คำอาการนาม ความเค็ม)
คำแปลภาษาอื่น แก้ไข
มีรสอย่างรสเกลือ