เค็ม

ดูเพิ่ม: เคม และ เคมี

ภาษาไทย

จากจีนเก่า 鹹 (OC *ɡrɯːm) หรือ 鹽 (OC *ɡ·lam, *ɡ·lams); ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨣᩮ᩠ᨾ (เคม), ลาว ເຄັມ (เคัม), ไทลื้อ ᦋᦲᧄ (ชีม), ไทดำ ꪹꪁꪸꪣ (เก̱ย̂ม), ไทใหญ่ ၸဵမ်း (เจ๊ม), พ่าเก ꩡ်ံ (จ์ํ) หรือ ꩡိမ် (จิม์), อาหม 𑜀𑜧𑜪 (กว์ํ) หรือ 𑜀𑜢𑜉𑜫 (กิม์), จ้วงแบบจั่วเจียง keemz (เค็ม/คีม), แสก แค๊ม

การแบ่งพยางค์		เค็ม
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	kem
	ราชบัณฑิตยสภา	khem
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/kʰem˧/^{(สัมผัส)}

เค็ม (คำอาการนาม ความเค็ม)

มีรสอย่างรสเกลือ

เค็ม (คำอาการนาม การเค็ม หรือ ความเค็ม)