เซ็น
ภาษาไทย แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
การแบ่งพยางค์ | เซ็น | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sen |
ราชบัณฑิตยสภา | sen | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /sen˧/(สัมผัส) |
รากศัพท์ 1 แก้ไข
ยืมมาจากภาษาญี่ปุ่น 禅 (zen), จากภาษาจีนยุคกลาง 禪 (MC dzyen), ย่อมาจาก 禪那 (MC dzyen na), จากภาษาสันสกฤต ध्यान (ธฺยาน); ร่วมรากกับ ฌาน
สะกดตามพจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน/หลักเกณฑ์ของราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2535/สำนักงานราชบัณฑิตยสภา พ.ศ. 2561
รูปแบบอื่น แก้ไข
คำวิสามานยนาม แก้ไข
เซ็น
- นิกายหนึ่งในพระพุทธศาสนาฝ่ายมหายาน แพร่หลายในญี่ปุ่น เป็นการปฏิบัติธรรมเพื่อให้บรรลุความรู้แจ้งอย่างฉับพลัน โดยการทำสมาธิและใช้ปัญญาขบคิดปริศนาธรรม
รากศัพท์ 2 แก้ไข
คำนาม แก้ไข
เซ็น
คำกริยา แก้ไข
เซ็น (คำอาการนาม การเซ็น)
รากศัพท์ 3 แก้ไข
ยืมมาจากภาษาอังกฤษ sign
คำกริยา แก้ไข
เซ็น (คำอาการนาม การเซ็น)
- (ภาษาปาก) ลงลายมือชื่อ
- เซ็นชื่อ
- (ภาษาปาก) ซื้อโดยค้างชำระเงินและผู้ขายลงบัญชีไว้เป็นหลักฐาน
- เซ็นค่าก๋วยเตี๋ยวไว้ก่อน
คำประสม แก้ไข
คำพ้องความ แก้ไข
รากศัพท์ 4 แก้ไข
ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทใหญ่ သဵၼ် (เสน), ภาษาอาหม 𑜏𑜢𑜃𑜫 (สิน์)
คำกริยา แก้ไข
เซ็น