สมาธิ
ภาษาไทย
แก้ไขรากศัพท์
แก้ไขยืมมาจากภาษาสันสกฤต समाधि (สมาธิ, “ความตั้งมั่นแห่งจิต”), จากภาษาบาลี สมาธิ (“ความตั้งมั่นแห่งจิต”)
การออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ | สะ-มา-ทิ | ส̄ะ-มา-ทิ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sà-maa-tí | sa-maa-tí |
| ราชบัณฑิตยสภา | sa-ma-thi | sa-ma-thi | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /sa˨˩.maː˧.tʰiʔ˦˥/(สัมผัส) | /sa˧.maː˧.tʰiʔ˦˥/(สัมผัส) | |
คำนาม
แก้ไขสมาธิ
- ความตั้งมั่นแห่งจิต
- (ศาสนาพุทธ, ศาสนาฮินดู) ความสำรวมใจให้แน่วแน่เพื่อให้จิตใจสงบหรือเพื่อให้เกิดปัญญาเห็นแจ้ง
ลูกคำ
แก้ไขคำแปลภาษาอื่น
แก้ไขสมาธิ
ภาษาคำเมือง
แก้ไขการออกเสียง
แก้ไข- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /sa.maː˧˧.tʰiʔ˦˥/
คำนาม
แก้ไขสมาธิ
- อีกรูปหนึ่งของ ᩈᨾᩣᨵᩥ (สมาธิ)