สมาธิ
ภาษาไทย แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
ยืมมาจากภาษาสันสกฤต समाधि (สมาธิ, “ความตั้งมั่นแห่งจิต”), จากภาษาบาลี สมาธิ (“ความตั้งมั่นแห่งจิต”)
การออกเสียง แก้ไข
การแบ่งพยางค์ | สะ-มา-ทิ | ส̄ะ-มา-ทิ | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sà-maa-tí | sa-maa-tí |
ราชบัณฑิตยสภา | sa-ma-thi | sa-ma-thi | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /sa˨˩.maː˧.tʰiʔ˦˥/(สัมผัส) | /sa˧.maː˧.tʰiʔ˦˥/(สัมผัส) |
คำนาม แก้ไข
สมาธิ
- ความตั้งมั่นแห่งจิต
- (ศาสนาพุทธ, ศาสนาฮินดู) ความสำรวมใจให้แน่วแน่เพื่อให้จิตใจสงบหรือเพื่อให้เกิดปัญญาเห็นแจ้ง
คำประสม แก้ไข
คำแปลภาษาอื่น แก้ไข
ภาษาคำเมือง แก้ไข
การออกเสียง แก้ไข
- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /sa.maː˧˧.tʰiʔ˦˥/
คำนาม แก้ไข
สมาธิ
- อีกรูปหนึ่งของ ᩈᨾᩣᨵᩥ (สมาธิ)