ดูเพิ่ม: สังฆ

ภาษาไทย แก้ไข

 
วิกิพีเดียมีบทความเกี่ยวกับ:
Wikipedia

รูปแบบอื่น แก้ไข

รากศัพท์ แก้ไข

ยืมมาจากภาษาบาลี สงฺฆ, จากภาษาสันสกฤต सङ्घ (สงฺฆ)

การออกเสียง แก้ไข

การแบ่งพยางค์สง
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงsǒng
ราชบัณฑิตยสภาsong
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/soŋ˩˩˦/(สัมผัส)
คำพ้องเสียง

คำนาม แก้ไข

สงฆ์ (คำลักษณนาม รูป หรือ องค์)

  1. (ศาสนาพุทธ) ภิกษุ, ภิกษุณี, บางทีก็ใช้ควบกับคำ พระ หรือ ภิกษุ/ภิกษุณี เป็น พระสงฆ์ หรือ ภิกษุสงฆ์/ภิกษุณีสงฆ์
    ของสงฆ์
    พิธีสงฆ์
    นิมนต์พระสงฆ์มาเจริญพระพุทธมนต์
    มีภิกษุสงฆ์มารับบิณฑบาตมาก
  2. (ศาสนาพุทธ) ภิกษุตั้งแต่ 4 รูปขึ้นไปร่วมกันทำสังฆกรรม แต่จำนวนภิกษุที่เข้าร่วมสังฆกรรมแต่ละอย่างไม่เท่ากัน, ภิกษุที่เข้าร่วมสังฆกรรมดังกล่าว ถ้ามากกว่าจำนวนที่กำหนดจึงจะใช้ได้ ถ้าขาดจำนวนใช้ไม่ได้
    สงฆ์จตุรวรรค
    ภิกษุ 4 รูป ในสังฆกรรมทั่ว ๆ ไป เช่น ในการสวดพิธีธรรม สวดอภิธัมมัตถสังคหะ
    สงฆ์ปัญจวรรค
    ภิกษุ 5 รูป ในการรับกฐิน สวดพระปาติโมกข์ ปวารณากรรม และอุปสมบทในถิ่นที่ขาดแคลนภิกษุ
    สงฆ์ทสวรรค
    ภิกษุ 10 รูป ในการอุปสมบทในถิ่นที่มีภิกษุมาก
    สงฆ์วีสติวรรค
    ภิกษุ 20 รูป ในการสวดอัพภานระงับอาบัติสังฆาทิเสส

คำพ้องความ แก้ไข

(ภิกษุ): ดูที่ อรรถาภิธาน:ภิกษุ
(ภิกษุณี): ดูที่ อรรถาภิธาน:ภิกษุณี