สงฆ์
ภาษาไทยแก้ไข
รูปแบบอื่นแก้ไข
รากศัพท์แก้ไข
จากภาษาบาลี สงฺฆ, จากภาษาสันสกฤต सङ्घ (สงฺฆ)
การออกเสียงแก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | สง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sǒng |
| ราชบัณฑิตยสภา | song | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /soŋ˩˩˦/(สัมผัส) | |
| คำพ้องเสียง | ||
คำนามแก้ไข
- (ศาสนาพุทธ) ภิกษุ, บางทีก็ใช้ควบกับคำ พระ หรือ ภิกษุ เป็น พระสงฆ์ หรือ ภิกษุสงฆ์
- ของสงฆ์
- พิธีสงฆ์
- นิมนต์พระสงฆ์มาเจริญพระพุทธมนต์
- มีภิกษุสงฆ์มารับบิณฑบาตมาก
- (ศาสนาพุทธ) ภิกษุตั้งแต่ 4 รูปขึ้นไปร่วมกันทำสังฆกรรม แต่จำนวนภิกษุที่เข้าร่วมสังฆกรรมแต่ละอย่างไม่เท่ากัน, ภิกษุที่เข้าร่วมสังฆกรรมดังกล่าว ถ้ามากกว่าจำนวนที่กำหนดจึงจะใช้ได้ ถ้าขาดจำนวนใช้ไม่ได้
- สงฆ์จตุรวรรค
- ภิกษุ 4 รูป ในสังฆกรรมทั่ว ๆ ไป เช่น ในการสวดพิธีธรรม สวดอภิธัมมัตถสังคหะ
- สงฆ์ปัญจวรรค
- ภิกษุ 5 รูป ในการรับกฐิน สวดพระปาติโมกข์ ปวารณากรรม และอุปสมบทในถิ่นที่ขาดแคลนภิกษุ
- สงฆ์ทสวรรค
- ภิกษุ 10 รูป ในการอุปสมบทในถิ่นที่มีภิกษุมาก
- สงฆ์วีสติวรรค
- ภิกษุ 20 รูป ในการสวดอัพภานระงับอาบัติสังฆาทิเสส