จึง

ดูเพิ่ม: จง, จัง, จั่ง, จั้ง, จิง, จิ๊ง, จี๋ง, จึ่ง, จึ้ง, จึ๋ง, จูง, และ จฺืง

ภาษาไทย

รูปแบบอื่น

• จึ่ง

รากศัพท์

ร่วมเชื้อสายกับอีสาน จั่ง หรือ จิ่ง, ลาว ຈຶ່ງ (จึ่ง), ຈັ່ງ (จั่ง) หรือ ຈິ່ງ (จิ่ง), คำเมือง ᨧᩥ᩠᩵ᨦ (จิ่ง), ไทดำ ꪊꪰ꪿ꪉ (จั่ง), ไทใหญ่ ၸင်ႇ (จั่ง), จ้วง caengq (ฉั่ง, “จั่ง”), จ้วงแบบจั่วเจียง zwngq หรือ zwng (เจิ่ง, เจิง, “จึ่ง, จึง”)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		จึง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	jʉng
	ราชบัณฑิตยสภา	chueng
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/t͡ɕɯŋ˧/(สัมผัส)

คำสันธาน

จึง

1. สำหรับต่อความแสดงกิริยาที่กระทำภายหลัง

   กินข้าวแล้วจึงไป

2. แสดงความที่เป็นผลเนื่องจากเหตุข้างหน้า

   ทำดีจึงได้ดี

คำแปลภาษาอื่น

แสดงความที่เป็นผลเนื่องจากเหตุข้างหน้า

• คำเมือง: ᨧᩥ᩠᩵ᨦ (nod) (จิ่ง)
• ไทดำ: ꪊꪰ꪿ꪉ (blt) (จั่ง), ꪥꪸꪙ (blt) (ยย̂น)
• ไทใหญ่: ၸင်ႇ (shn) (จั่ง)
• ลาว: ຈຶ່ງ (lo) (จึ่ง)
• อังกฤษ: then (en) (เฑ็น)

ภาษาคำเมือง

รากศัพท์ 1

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /t͡ɕɯŋ˨˦/

คำคุณศัพท์

จึง (คำอาการนาม คำจึง หรือ ฅวามจึง)

1. อีกรูปหนึ่งของ ᨧᩧ᩠ᨦ (จึง)

รากศัพท์ 2

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /t͡ɕɯŋ˧˧/

คำสันธาน

จึง

1. อีกรูปหนึ่งของ ᨩᩧ᩠ᨦ (ชึง)

ภาษาเลอเวือะตะวันออก

รากศัพท์

สืบทอดจากปะหล่องดั้งเดิม *ɟiŋ

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /cɨŋ/

คำกริยา

จึง

1. เย็บ