จูง

ดูเพิ่ม: จง, จัง, จั่ง, จั้ง, จิง, จิ๊ง, จี๋ง, จึง, จึ่ง, จึ้ง, จึ๋ง, และ จฺืง

ภาษาไทย

รากศัพท์

ร่วมเชื้อสายกับอีสาน จูง, ลาว ຈູງ (จูง), คำเมือง ᨧᩪᨦ (จูง), เขิน ᨧᩩᨦ (จุง), ไทลื้อ ᦈᦳᧂ (จุง), ไทดำ ꪊꪴꪉ (จุง), ไทขาว ꪶꪊꪉ, ไทใหญ่ ၸုင် (จุง), ไทใต้คง ᥓᥧᥒ (จูง), อาหม 𑜋𑜤𑜂𑜫 (ฉุง์), จ้วงแบบจั่วเจียง jung

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		จูง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	juung
	ราชบัณฑิตยสภา	chung
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/t͡ɕuːŋ˧/(สัมผัส)

คำกริยา

จูง (คำอาการนาม การจูง)

1. (สกรรม) พาไปด้วยอาการคล้ายดึงหรือฉุด

   จูงควาย

   จูงเด็ก

คำนาม

จูง

1. ชื่อวัยของเด็กระหว่างวัยอุ้มกับวัยแล่น เรียกว่า วัยจูง