ภิกษุ
ภาษาไทย แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
ยืมมาจากภาษาสันสกฤต भिक्षु (ภิกฺษุ, “ผู้ขอ”); เทียบภาษาบาลี ภิกฺขุ (“ผู้ขอ”)
การออกเสียง แก้ไข
การแบ่งพยางค์ | พิก-สุ | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | pík-sù |
ราชบัณฑิตยสภา | phik-su | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pʰik̚˦˥.suʔ˨˩/(สัมผัส) |
คำนาม แก้ไข
ภิกษุ (คำลักษณนาม รูป หรือ องค์)
คำพ้องความ แก้ไข
- ดูที่ อรรถาภิธาน:ภิกษุ
คำเกี่ยวข้อง แก้ไข
- ภิกษุณี (หญิง)