ภิกษุ
ภาษาไทย
แก้ไข
รากศัพท์
แก้ไขยืมมาจากภาษาสันสกฤต भिक्षु (ภิกฺษุ, “ผู้ขอ”); เทียบภาษาบาลี ภิกฺขุ (“ผู้ขอ”)
การออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ | พิก-สุ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | pík-sù |
| ราชบัณฑิตยสภา | phik-su | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pʰik̚˦˥.suʔ˨˩/(สัมผัส) | |
คำนาม
แก้ไขภิกษุ (คำลักษณนาม รูป หรือ องค์)
คำพ้องความ
แก้ไข- ดูที่ อรรถาภิธาน:ภิกษุ
คำเกี่ยวข้อง
แก้ไข- ภิกษุณี (หญิง)