ลอง
ภาษาไทย
แก้ไข
การออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ | ลอง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | lɔɔng |
| ราชบัณฑิตยสภา | long | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /lɔːŋ˧/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1
แก้ไขคำนาม
แก้ไขลอง
- ของที่ทำรองรับไว้ชั้นใน
- ลองพระสุพรรณราช
- สิ่งที่ทำขึ้นสำหรับใส่ศพนั่ง รูปทรงกระบอก ก้นสอบ ปากผาย มีฐานและฝาทรงมัณฑ์ ทำด้วยเงินหรือทองแดง ใช้ทรงพระบรมศพ พระศพ หรือศพ ตั้งอยู่ในพระโกศหรือโกศ
การใช้
แก้ไข(2) ราชาศัพท์ใช้ว่า พระลอง
ลูกคำ
แก้ไขดูเพิ่ม
แก้ไขรากศัพท์ 2
แก้ไขร่วมเชื้อสายกับอีสาน ลอง, ลาว ລອງ (ลอง), คำเมือง ᩃᩬᨦ (ลอง), เขิน ᩃᩬᨦ (ลอง), ไทลื้อ ᦟᦸᧂ (ลอ̂ง), ไทดำ ꪩꪮꪉ (ลอง), เขมร លង (ลง)
คำกริยา
แก้ไขลอง (คำอาการนาม การลอง)
- กระทำอย่างใดอย่างหนึ่งเพื่อให้รู้ว่าเป็นอย่างไร
- ลองชิมผลไม้ว่าจะมีรสชาติอย่างไร
- กระทำอย่างใดอย่างหนึ่งเพื่อให้รู้ว่าเป็นอะไรหรือใช่หรือไม่
- ลองชิมก้อนขาว ๆ ว่าเป็นเกลือหรือน้ำตาล
- ทดสอบความสามารถหรือคุณภาพว่าพอดีหรือเหมาะสมหรือไม่
- ลองเสื้อ
- ลองแว่น
- ลองรองเท้า
- ลองกำลัง
- ลองรถ
- หยั่งท่าที
- ลองชวนเขาไปเที่ยวซิ
- ลองเกี้ยวเขาดู
ลูกคำ
แก้ไขดูเพิ่ม
แก้ไขคำวิสามานยนาม
แก้ไขลอง
- ชื่ออำเภอหนึ่งในจังหวัดแพร่
ภาษาเลอเวือะตะวันออก
แก้ไขการออกเสียง
แก้ไข- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /lɔŋ/
รากศัพท์ 1
แก้ไขคำกริยา
แก้ไขลอง
รากศัพท์ 2
แก้ไขสืบทอดจากปะหล่องดั้งเดิม *laŋ
คำคุณศัพท์
แก้ไขลอง