เงินตรา

ภาษาไทย

รากศัพท์

เงิน + ตรา

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์ {ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น}		เงิ็น-ตฺรา
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	ngən-dtraa
	ราชบัณฑิตยสภา	ngoen-tra
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/ŋɤn˧.traː˧/(ส)

คำนาม

เงินตรา

1. (กฎหมาย) เงินที่รัฐกำหนดขึ้นไว้เพื่อใช้ชำระหนี้ได้ตามกฎหมาย ได้แก่ เหรียญกระษาปณ์และธนบัตร
2. (โบราณ) เงินที่ทำเป็นก้อนลักษณะคล้ายตัวด้วงงอ มีตราจักรและตราประจำรัชกาล มีขนาด น้ำหนัก และราคาต่างกัน ใช้เป็นเงินตราในการแลกเปลี่ยน, เงินพดด้วง ก็เรียก